Job 6
1 Then responded Job, and said: —
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:
17 By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.
18 Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:
19 The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.
21 For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.
22 Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?
27 Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
