Job 36
1 And Elihu added and said: —
| و الیهو باز‌گفت: | ۱ |
2 Restrain thyself for me a little, and I will shew thee, that, yet—for GOD, there is justification,
| «برای من‌اندکی صبرکن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است. | ۲ |
3 I will bring my knowledge from afar, and, to my Maker, will I attribute righteousness.
| علم خود را از دورخواهم آورد و به خالق خویش، عدالت راتوصیف خواهم نمود. | ۳ |
4 For, of a truth—not false, are my words, One of competent knowledge, is with thee.
| چونکه حقیقت کلام من دروغ نیست، و آنکه در علم کامل است نزد توحاضر است. | ۴ |
5 Lo! GOD, is mighty, yet will he not despise, Mighty in vigour of mind;
| اینک خدا قدیر است و کسی رااهانت نمی کند و در قوت عقل قادر است. | ۵ |
6 He will not keep alive one who is lawless, but, the right of oppressed ones, will he grant;
| شریررا زنده نگاه نمی دارد و داد مسکینان را می‌دهد. | ۶ |
7 He will not withdraw—from a righteous one—his eyes, —but, with kings on the throne, He hath seated men triumphantly, and they have been exalted.
| چشمان خود را از عادلان برنمی گرداند، بلکه ایشان را با پادشاهان بر کرسی تا به ابد می‌نشاند، پس سرافراشته می‌شوند. | ۷ |
8 But, if, bound in fetters, they have been captured with cords of affliction,
| اما هرگاه به زنجیرهابسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند، | ۸ |
9 Then hath he declared to them their deed, and their transgressions—that they were wont to behave themselves proudly;
| آنگاه اعمال ایشان را به ایشان می‌نمایاند وتقصیرهای ایشان را از اینکه تکبر نموده‌اند، | ۹ |
10 Thus hath he uncovered their ear to a warning, and said—that they should turn from iniquity.
| وگوشهای ایشان را برای تادیب باز می‌کند، و امرمی فرماید تا از گناه بازگشت نمایند. | ۱۰ |
11 If they would hearken, and serve, they should complete their days, in prosperity, and their years, in pleasantness;
| پس اگربشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را درسعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را درشادمانی. | ۱۱ |
12 But, if they would not hearken, by a weapon, should they pass away, and breathe their last, no one knowing.
| و اما اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد. | ۱۲ |
13 Yea, the impious in heart, should store up anger, They should not cry for help, when he bound them.
| اماآنانی که در دل، فاجرند غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد استغاثه نمی نمایند. | ۱۳ |
14 Their soul should die in youth, and their life, among the unclean.
| ایشان در عنفوان جوانی می‌میرندو حیات ایشان با فاسقان (تلف می‌شود). | ۱۴ |
15 He would deliver the humbled in his humiliation, and would uncover—in oppression—their ear.
| مصیبت کشان را به مصیبت ایشان نجات می‌بخشد و گوش ایشان را در تنگی باز می‌کند. | ۱۵ |
16 Yea he might even have allured thee—out of the mouth of straitness, [into] a wide space—no narrowness there, —and, the food set down on thy table, should have been full of fatness.
| «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون می‌آورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو می‌شد، | ۱۶ |
17 But, with the plea of a lawless one, thou art full, Plea and sentence, will take fast hold.
| و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند. | ۱۷ |
18 Because there is wrath, [beware] lest he take thee away with a stroke, Then let not, a great ransom, mislead thee.
| باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد. | ۱۸ |
19 Will he value thy riches? Nay not precious ore, nor all the forces of strength.
| آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را. | ۱۹ |
20 Do not pant for the night, when peoples disappear from their place.
| برای شب آرزومند مباش، که امت‌ها را از جای ایشان می‌برد. | ۲۰ |
21 Beware, do not turn unto iniquity, For, this, thou hast chosen rather than affliction.
| با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای. | ۲۱ |
22 Lo, GOD, exalteth himself by his strength, Who like him doth teach?
| اینک خدا در قوت خود متعال می‌باشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟ | ۲۲ |
23 Who enjoined on him his way? and who ever said, Thou hast wrought perversity?
| کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بی‌انصافی نموده‌ای؟ | ۲۳ |
24 Remember, that thou extol his work, of which men have sung;
| به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان می‌سرایند. | ۲۴ |
25 Every son of earth, hath viewed it, Mortal man, looketh at it from afar.
| جمیع آدمیان به آنها می‌نگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده می‌نمایند. | ۲۵ |
26 Lo, GOD, is greater than we can know, The number of his years, even past finding out!
| اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد. | ۲۶ |
27 For he draweth up drops of water, They trickle as rain through his mist;
| زیرا که قطره های آب را جذب می‌کند و آنها باران را ازبخارات آن می‌چکاند. | ۲۷ |
28 With which the clouds flow down, They drop on man in abundance.
| که ابرها آن را به شدت می‌ریزد و بر انسان به فراوانی می‌تراود. | ۲۸ |
29 But surely none can understand the burstings of the cloud, the crashing of his pavilion!
| آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن می‌شوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟ | ۲۹ |
30 Lo! he hath spread out over it, his lightning, The bed of the sea, hath he covered.
| اینک نور خود رابر آن می‌گستراند. و عمق های دریا را می‌پوشاند. | ۳۰ |
31 For, by those things, he executeth judgment on peoples, He giveth food in abundance:
| زیرا که به واسطه آنها قوم‌ها را داوری می‌کند، و رزق را به فراوانی می‌بخشد. | ۳۱ |
32 Upon both hands, he putteth a covering of lightning, and layeth command upon it against an assailant:
| دستهای خودرا با برق می‌پوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد. | ۳۲ |
33 His rolling thunder telleth concerning him, —The cattle, even, concerning him that is coming up.
| رعدش از او خبر می‌دهد و مواشی از برآمدن او اطلاع می‌دهند. | ۳۳ |
