Job 31

1 A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

2 Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?

خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

3 Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?

آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

4 Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?

آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

5 Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —

من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

6 Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!

بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

7 If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,

اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

8 Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!

باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

9 If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,

اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

10 Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!

باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

11 Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!

زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

12 Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.

و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

13 If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,

اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

14 What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?

چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

15 Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?

چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

16 If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;

هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

17 Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;

یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

18 Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:

و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

19 If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;

اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

20 If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;

لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

21 If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,

اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

22 Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;

بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

23 For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.

هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

24 If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!

هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

25 If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;

و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

26 If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;

هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

27 And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,

28 That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.

چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

29 If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —

هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

30 Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:

هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

31 If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,

هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

32 Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.

هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

33 If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,

هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

34 Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!

35 Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!

ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

36 Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;

و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

37 The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.

تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

38 If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;

اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

39 If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;

40 Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.

باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.