Job 29
1 And Job again took up his measure, and said,
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
