Job 14
1 Man that is born of a woman, is of few days, and full of trouble:
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 As a flower, he cometh forth—and fadeth, He fleeth also as a shadow, and continueth not.
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 And yet upon such a one as this, hast thou opened thine eye? And, him, wouldst thou bring into judgment with thee?
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one!
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 If determined am his days, the number of his months, is with thee, Fixed times for him, thou hast appointed and he cannot go beyond.
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 Look sway from him, that he may rest, Till he shall pay off, as a hireling, his day.
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 Though there is—for a tree—hope, —if it should be cut down, that, again, it will grow, and, the tender branch thereof, will not cease;
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 If its root, should become old in the earth, and, in the dust, its stock should die:
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 Through the scent of water, it may break forth, and produce branches like a sapling,
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 Yet, man, dieth, and is prostrate, Yea the son of earth doth cease to breathe, and where is he?
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 Waters, have failed from, the sea, and, a river, may waste and dry up;
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 So, a man, hath lain down, and shall not arise, until there are no heavens, they shall not awake, nor be roused up out of their sleep.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 Oh that, in hades, thou wouldst hide me! that thou wouldst keep me secret, until the turn of thine anger, that thou wouldst set for me a fixed time, and remember me: (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 If a man die, can he live again? All the days of my warfare, would I wait, until my relief should come: —
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 Thou shouldst call, and, I, would answer thee, —For the work of thine own hand, thou shouldst long.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 For, now, my steps, thou countest, Thou wilt not pass over my sin:
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 Sealed up in a bag, is my transgression, and thou hast glued over mine iniquity.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 But, in very deed, a mountain falling, will lie prostrate, or, a rock moved out of its place:
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 Stones, have been hollowed out by waters, the floods thereof wash away the dust of the earth, and, the hope of mortal man, thou hast destroyed:
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 Thou dost overpower him utterly, and he departeth, Disfiguring his face, so, hast thou sent him away.
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 His sons, come to honour, and he knoweth it not, Or they are brought low, and he perceiveth it not of them.
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 But, his flesh, for himself, is in pain, and, his soul, for himself, doth mourn.
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
