Job 10
1 My soul doth loathe my life, —I let loose my complaint, I speak, in the bitterness of my soul.
Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
2 I say unto GOD, Do not hold me guilty, Let me know, on what account thou contendest with me!
Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
3 Is it seemly in thee, that thou shouldst oppress? that thou shouldst despise the labour of thine own hand, when, upon the counsel of the lawless, thou hast shone?
Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
4 Eyes of flesh, hast thou? or, as a mortal seeth, seest thou?
Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
5 As the days of a mortal, are thy days? or, thy years, as the days of a man?
Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
6 That thou shouldst seek for mine iniquity, and, for my sin, shouldst make search:
Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
7 Though it is, within thine own knowledge, that I would not be lawless, and, none, out of thy hand, can deliver?
Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
8 Thine own hands, shaped me, and made me, all in unison round about, and yet thou hast confounded me.
Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
9 Remember, I pray thee, that, as clay, thou didst make me, and, unto dust, thou wilt cause me to return.
Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
10 Didst thou not, like milk, pour me forth? and, as cheese, curdle me?
Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
11 With skin and flesh, clothe me? and, with bones and sinews, interweave me?
Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
12 Life and lovingkindness, thou didst bestow upon me, —and, thy watchful care, preserved my breath.
Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
13 Yet, these things, thou didst hide in thy heart, I know that, this, hath been with thee!
I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
14 If I have sinned, then couldst thou watch me, and, from mine iniquity, thou wouldst not acquit me:
Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
15 If I have been lawless, alas for me! Or, if I am righteous, I will not lift up my head, Surfeited with shame, look thou then on my humiliation.
Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
16 When it is lifted up, like a howling lion, thou dost hunt me, Then again thou dost shew thyself marvellous against me.
Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
17 Thou renewest thy witnesses before me, and dost increase thy vexation with me, Relays—yea an army, is with me.
Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
18 Wherefore then, from the womb, didst thou bring me forth? I might have breathed my last, and, no eye, have seen me.
Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
19 As though I had not been, should I have become, —from the womb to the grave, might I have been borne.
Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
20 Are not my days, few?—then forbear, and set me aside, that I may brighten up for a little;
Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
21 Before I go, and not return, unto a land of darkness and death-shade:
Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
22 A land of obscurity, like thick darkness, of death-shade and disorder, and which shineth like thick darkness.
Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
