Isaiah 55
1 Ho! every one that thirsteth! Come ye to the waters, Yea he that hath no money, —Come ye—buy corn, and eat, Yea come—buy corn without money, And without price, wine and milk,
Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα· και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε· ναι έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα άνευ αργυρίου και άνευ αντιτίμου.
2 Wherefore should ye spend, Money, for that which is not bread? Or your labour, for that which, satisfieth not? Keep on hearkening unto me, And, so eat that which is good, And let your soul take exquisite delight in fatness:
Διά τι εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον; και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν; ακούσατέ μου μετά προσοχής και θέλετε φάγει αγαθά και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος.
3 Incline your ear, and come unto me, Hearken, That your soul, may live, —That I may solemnise for you a covenant age-abiding, The Lovingkindness to David, well-assured.
Κλίνατε το ωτίον σας και έλθετε προς εμέ· ακούσατε και η ψυχή σας θέλει ζήσει· και θέλω κάμει προς εσάς αιώνιον διαθήκην, τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά.
4 Lo! As a witness to the peoples, have I given him, —As a leader and commander to the peoples:
Ιδού, έδωκα αυτόν μαρτύριον εις τους λαούς, άρχοντα και προστάττοντα εις τους λαούς.
5 Lo! A nation thou shalt not know, shalt thou call, And, a nation which hath not known thee, unto thee, shall run, —For the sake of Yahweh thy God, And for the Holy One of Israel, because he hath adorned thee.
Ιδού, θέλεις καλέσει έθνος, το οποίον δεν εγνώριζες· και έθνη, τα οποία δεν σε εγνώριζον, θέλουσι τρέξει προς σε, διά Κύριον τον Θεόν σου και διά τον Άγιον του Ισραήλ· διότι σε εδόξασε.
6 Seek Yahweh while he may be found, —Call ye upon him while he is near:
Ζητείτε τον Κύριον, ενόσω δύναται να ευρεθή· επικαλείσθε αυτόν, ενόσω είναι πλησίον.
7 Let the lawless forsake his way, And the man of iniquity, his thoughts, —And let him return unto Yahweh That he may have compassion upon him, And unto our God, For he will abundantly pardon.
Ας εγκαταλίπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.
8 For, my thoughts, are not, your thoughts, Nor, your ways, my ways, —Declareth Yahweh.
Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος.
9 For, higher, are the heavens than the earth, —So, higher, are My ways than your ways, and My thoughts than your thoughts.
Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεραι των οδών υμών και αι βουλαί μου των βουλών υμών.
10 For, as the rain and the snow descend from the heavens. And thither, do not return, Except they have watered the earth. And caused it to bring forth and bud, —And given seed to the sower, and bread to the eater,
Διότι καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, διά να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον εσθίοντα,
11 So, shall my word be that goeth forth out of my mouth, It shall not return unto me void, —But shall accomplish that which I please, And shall prosper in that whereunto I have sent it.
ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό, τι αυτόν αποστέλλω.
12 For with gladness shall ye come forth, And in peace, shall ye be led, —the mountains and the hills shall break out, before you, into shouts of triumph, And all the wild trees shall clap their hands:
Διότι θέλετε εξέλθει εν χαρά και οδηγηθή εν ειρήνη· τα όρη και οι λόφοι θέλουσιν αντηχήσει έμπροσθέν σας υπό αγαλλιάσεως και πάντα τα δένδρα του αγρού θέλουσιν επικροτήσει τας χείρας.
13 Instead of the thorn-bush, shall come up the fir-tree, And instead of the nettle, shall come up the myrtle-tree, —So shall it become unto Yahweh, a Name, A Sign age-abiding, which shall not be cut off.
Αντί της ακάνθης θέλει αναβή κυπάρισσος, αντί της κνίδης θέλει αναβή μυρσίνη· και τούτο θέλει είσθαι εις τον Κύριον διά όνομα, διά σημείον αιώνιον, το οποίον δεν θέλει εκλείψει.
