1 Corinthians 8

1 Now, concerning the idol-sacrifices, we are aware—because we, all, have knowledge, —knowledge, puffeth up, but, love, buildeth up;

سؤال بعدی شما درباره خوردن گوشتی است که برای بتها قربانی شده است. این طرز فکر که «همۀ ما اشخاص دانایی هستیم»، باعث می‌شود انسان دچار تکبر و غرور شود. اما آنچه موجب استحکام روحانی کلیسا می‌گردد، محبت است و نه دانش.

2 If anyone thinketh that he knoweth anything, not yet knoweth he, as he must needs come to know,

کسی که تصور می‌کند همه چیز را می‌داند، در واقع هنوز خیلی چیزها نمی‌داند.

3 But, if anyone loveth God, the same, is known of him—

اما کسی که خدا را دوست می‌دارد، اوست که خدا می‌شناسدش.

4 Concerning, then, the eating of idol-sacrifices, we are aware—that an idol is, nothing, in the world, and that, none, is God save one.

حال به اصل مطلب برگردیم. آیا صحیح است گوشتی را که برای بتها قربانی شده است، بخوریم؟ همه می‌دانیم که بت، خدا نیست، زیرا فقط یک خدا هست و بس.

5 For, if indeed there are so-called gods, whether in heaven or upon earth, —as indeed there are gods many and lords many,

به عقیدهٔ بعضی از مردم، خدایان بسیاری در آسمان و بر زمین هستند.

6 [Yet], to us, there is one God the Father, of whom are all things, and, we, for him; and one Lord Jesus Christ, through whom are all things, and, we, through him.

اما ما می‌دانیم که فقط یک خدا وجود دارد، یعنی پدر آسمانی ما که تمام چیزها را آفریده و ما را نیز به وجود آورده تا از آن او باشیم. همچنین می‌دانیم که فقط یک سرور و خداوند وجود دارد، یعنی عیسی مسیح، که همه چیز به‌وسیلۀ او آفریده شده و حیات ما از اوست.

7 Howbeit, not in all, is the knowledge; but, some, by their familiarity, until even now, with the idol, as an idol-sacrifice, eat it, and, their conscience, being, weak, is defiled.

اما همهٔ ایمانداران از چنین شناختی برخوردار نیستند. بعضی‌ها چنان به این تصور خو گرفته‌اند که بتها واقعی هستند که وقتی خوراکی را می‌خورند که به بتها تقدیم شده، آن را پرستش خدایان واقعی تلقی می‌کنند و وجدان ضعیفشان آلوده می‌گردد.

8 Food, indeed, will not commend us unto God, —neither, if we eat not, do we lack, nor, if we eat, do we abound.

اما این را بدانید که خوراک، ما را به خدا نزدیکتر نمی‌سازد، زیرا نه با خوردن آن بدتر می‌شویم، و نه با نخوردن آن، بهتر!

9 But be taking heed, lest, by any means, your right, itself, become, an occasion of stumbling, unto the weak;

اما مواظب باشید که مبادا آزادی شما در خوردن چنین گوشتی، موجب لغزش و انحراف مسیحیانی گردد که از شما ضعیفتر هستند.

10 For, if anyone should see [thee] who hast knowledge, in an idol-temple, reclining, will not, his conscience, being, weak, be built up for the eating of the idol-sacrifices?

زیرا اگر شخصی که به خاطر وجدان ضعیفش، خوردن گوشت قربانی را درست نمی‌داند، ببیند که شما با شناخت کاملی که دارید، در نهارخوری بتخانه نشسته‌اید و مشغول خوردن چنین گوشتی هستید. آیا او نیز ترغیب نمی‌شود تا خوراکی را که به بتها تقدیم شده، بخورد؟

11 In fact, he that is weak, is being destroyed, by thy knowledge—the brother for whose sake Christ died.

به این ترتیب، دانایی شما باعث هلاکت آن ایماندار ضعیف می‌شود که مسیح جانش را به خاطر او فدا کرد.

12 But, in thus sinning against the brethren am wounding their conscience, seeing it is weak, against Christ, are ye sinning.

وقتی ایمانداران را ترغیب به انجام کاری می‌کنید که آن را درست نمی‌دانند، شما نه تنها نسبت به آنها بلکه نسبت به مسیح نیز گناه می‌کنید.

13 Therefore, if food is an occasion of stumbling unto my brother, in nowise will I eat flesh unto the age that abideth, —that, I may not occasion, my brother, to stumble. (aiōn g165)

پس اگر خوردن گوشتی که برای بت قربانی شده است، باعث گناه کردن برادر من می‌شود، من تا عمر دارم از آن نخواهم خورد، مبادا باعث لغزش او شوم. (aiōn g165)