1 Corinthians 3
1 I, therefore, brethren, have not been able to speak unto you, as unto men of the Spirit, but as unto men of the flesh—as unto babes in Christ: —
και εγω αδελφοι ουκ ηδυνηθην υμιν λαλησαι ως πνευματικοις αλλ ως σαρκικοις ως νηπιοις εν χριστω
2 With milk, have I fed you, not, with meat; for, not yet, have ye been able; —nay! not [yet] even now, are ye able,
γαλα υμας εποτισα και ου βρωμα ουπω γαρ ηδυνασθε αλλ ουτε ετι νυν δυνασθε
3 For ye are yet fleshly. For, whereas there are, among you, jealousy and strife, are ye not, fleshly, and, after the manner of men, walking?
ετι γαρ σαρκικοι εστε οπου γαρ εν υμιν ζηλος και ερις και διχοστασιαι ουχι σαρκικοι εστε και κατα ανθρωπον περιπατειτε
4 For, as soon as one beginneth to say—I, indeed, am of Paul! and another—I, of Apollos! are ye not, men?
οταν γαρ λεγη τις εγω μεν ειμι παυλου ετερος δε εγω απολλω ουχι σαρκικοι εστε
5 What then is Apollos? and, what is Paul? ministers through whom ye believed, and, each, as the Lord, gave to him.
τις ουν εστιν παυλος τις δε απολλως αλλ η διακονοι δι ων επιστευσατε και εκαστω ως ο κυριος εδωκεν
6 I, planted, Apollos, watered, —but, God, caused to, grow.
εγω εφυτευσα απολλως εποτισεν αλλ ο θεος ηυξανεν
7 So that, [neither] is he that planteth anything, nor, he that watereth, —but, God, who causeth to, grow.
ωστε ουτε ο φυτευων εστιν τι ουτε ο ποτιζων αλλ ο αυξανων θεος
8 Moreover, he that planteth and he that watereth, are one: —howbeit, each one, his own reward, shall receive, —according to his own labour.
ο φυτευων δε και ο ποτιζων εν εισιν εκαστος δε τον ιδιον μισθον ληψεται κατα τον ιδιον κοπον
9 For we are, God’s, fellow-workmen: ye are, God’s, farm, God’s building.
θεου γαρ εσμεν συνεργοι θεου γεωργιον θεου οικοδομη εστε
10 According to the favour of God which hath been given unto me, as a wise master-builder, I laid a foundation, whereas, another, is building thereon; but, let each one, see, how he buildeth thereon;
κατα την χαριν του θεου την δοθεισαν μοι ως σοφος αρχιτεκτων θεμελιον τεθεικα αλλος δε εποικοδομει εκαστος δε βλεπετω πως εποικοδομει
11 For, other foundation, can, no one, lay, than that which is lying, which is, Jesus Christ.
θεμελιον γαρ αλλον ουδεις δυναται θειναι παρα τον κειμενον ος εστιν ιησους χριστος
12 But, if anyone is building, upon the foundation—gold, silver, precious stones, wood, hay, straw,
ει δε τις εποικοδομει επι τον θεμελιον τουτον χρυσον αργυρον λιθους τιμιους ξυλα χορτον καλαμην
13 Each one’s work, shall be made, manifest; for, the day, will make it plain, because, by fire, is it to be revealed, —and, each one’s work, of what sort it is, the fire itself will prove: —
εκαστου το εργον φανερον γενησεται η γαρ ημερα δηλωσει οτι εν πυρι αποκαλυπτεται και εκαστου το εργον οποιον εστιν το πυρ δοκιμασει
14 If, anyone’s work, shall abide, which he built, a reward, shall he receive, —
ει τινος το εργον μενει ο επωκοδομησεν μισθον ληψεται
15 If, anyone’s work, shall be burnt up, he shall suffer loss, but shall, himself, be saved—though, thus, as through fire.
ει τινος το εργον κατακαησεται ζημιωθησεται αυτος δε σωθησεται ουτως δε ως δια πυρος
16 Know ye not that ye are a shrine of God, and that the Spirit of God within you doth dwell?
ουκ οιδατε οτι ναος θεου εστε και το πνευμα του θεου οικει εν υμιν
17 If anyone doth mar the shrine of God, God, will mar him; for the shrine of God is holy, —and such are ye.
ει τις τον ναον του θεου φθειρει φθερει τουτον ο θεος ο γαρ ναος του θεου αγιος εστιν οιτινες εστε υμεις
18 Let no one be deceiving himself: —if anyone imagineth himself to be wise among you, in this age, let him become foolish, that he may become wise; (aiōn g165)
μηδεις εαυτον εξαπατατω ει τις δοκει σοφος ειναι εν υμιν εν τω αιωνι τουτω μωρος γενεσθω ινα γενηται σοφος (aiōn g165)
19 For, the wisdom of this world, is, foolishness with God; for it is written—He that taketh the wise in their knavery, —
η γαρ σοφια του κοσμου τουτου μωρια παρα τω θεω εστιν γεγραπται γαρ ο δρασσομενος τους σοφους εν τη πανουργια αυτων
20 And again—The Lord taketh note of the speculations of the wise, that they are vain.
και παλιν κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των σοφων οτι εισιν ματαιοι
21 So then, let, no one, be boasting in men; for, all things, are yours—
ωστε μηδεις καυχασθω εν ανθρωποις παντα γαρ υμων εστιν
22 Whether Paul, or Apollos, or Cephas, or the world, or life, or death, or things present, or things to come, all, are, yours,
ειτε παυλος ειτε απολλως ειτε κηφας ειτε κοσμος ειτε ζωη ειτε θανατος ειτε ενεστωτα ειτε μελλοντα παντα υμων εστιν
23 And, ye, are Christ’s, —and, Christ, is, God’s.
υμεις δε χριστου χριστος δε θεου
