Psalms 81

1 For the Chief Musician; set to the Gittith. A Psalm of Asaph. Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.

«Εις τον πρώτον μουσικόν, επί Γιττίθ. Ψαλμός του Ασάφ.» Ψάλατε εν ευφροσύνη εις τον Θεόν, την δύναμιν ημών· αλαλάξατε εις τον Θεόν του Ιακώβ.

2 Take up the psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.

Υψώσατε ψαλμωδίαν και κρούετε τύμπανον, κιθάραν τερπνήν μετά ψαλτηρίου.

3 Blow up the trumpet in the new moon, at the full moon, on our solemn feast day.

Σαλπίσατε σάλπιγγα εν νεομηνία, εν καιρώ ωρισμένω, εν τη ημέρα της εορτής ημών.

4 For it is a statute for Israel, an ordinance of the God of Jacob.

Διότι πρόσταγμα είναι τούτο εις τον Ισραήλ, νόμος του Θεού του Ιακώβ.

5 He appointed it in Joseph for testimony, when he went out over the land of Egypt: [where] I heard a language that I knew not.

Εις μαρτύριον διέταξε τούτο εις τον Ιωσήφ, ότε εξήλθε κατά της γης Αιγύπτου· όπου ήκουσα γλώσσαν, την οποίαν δεν εγνώριζον·

6 I removed his shoulder from the burden: his hands were freed from the basket.

απεμάκρυνα από του φορτίου τον ώμον αυτού· αι χείρες αυτού έπαυσαν από κοφίνου·

7 Thou calledst in trouble, and I answered thee in the secret place of thunder; I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)

εν καιρώ θλίψεως επεκαλέσθης, και σε ελύτρωσα· σοι απεκρίθην· από του αποκρύφου τόπου της βροντής· σε εδοκίμασα εν τοις ύδασι της αντιλογίας. Διάψαλμα.

8 Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wouldest hearken unto me!

Άκουσον, λαέ μου, και θέλω διαμαρτυρηθή κατά σού· Ισραήλ, εάν μου ακούσης,

9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.

Ας μη ήναι εις σε θεός ξένος, και μη προσκυνήσης θεόν αλλότριον.

10 I am the LORD thy God, which brought thee up out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.

Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, όστις σε ανήγαγεν εκ γης Αιγύπτου· πλάτυνον το στόμα σου, και θέλω γεμίσει αυτό.

11 But my people hearkened not to my voice; and Israel would none of me.

Αλλ' ο λαός μου δεν ήκουσε της φωνής μου, και ο Ισραήλ δεν επρόσεξεν εις εμέ.

12 So I let them go after the stubbornness of their heart, that they might walk in their own counsels.

Διά τούτο παρέδωκα αυτούς εις τας επιθυμίας της καρδίας αυτών· και περιεπάτησαν εν ταις βουλαίς αυτών.

13 Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!

Είθε να μου ήκουεν ο λαός μου, και ο Ισραήλ να περιεπάτει εις τας οδούς μου·

14 I should soon subdue their enemies, and turn my hand against their adversaries.

πάραυτα ήθελον καταβάλει τους εχθρούς αυτών, και κατά των θλιβόντων αυτούς ήθελον στρέψει την χείρα μου.

15 The haters of the LORD should submit themselves unto him: but their time should endure for ever.

Οι μισούντες τον Κύριον ήθελον αποτύχει εναντίον αυτού, ο δε καιρός εκείνων ήθελε διαμένει πάντοτε·

16 He should feed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I satisfy thee.

και ήθελε θρέψει αυτούς με το πάχος του σίτου, και με μέλι εκ πέτρας ήθελον σε χορτάσει.