Psalms 141

1 A Psalm of David. LORD, I have called upon thee; make haste unto me: give ear unto my voice, when I call unto thee.

Drottinn, þú hefur hlustað á bæn mína, svaraðu mér fljótt! Heyr þegar ég hrópa til þín eftir hjálp.

2 Let my prayer be set forth as incense before thee; the lifting up of my hands as the evening sacrifice.

Líttu á bæn mína sem kvöldfórn, eins og reykelsi sem stígur upp til þín.

3 Set a watch, O LORD, before my mouth; keep the door of my tips.

Hjálpaðu mér, Drottinn, að gæta munns míns – innsiglaðu varir mínar!

4 Incline not my heart to any evil thing, to be occupied in deeds of wickedness with men that work iniquity: and let me not eat of their dainties.

Frelsaðu mig frá löngun í hið illa. Forðaðu mér frá félagsskap við syndara og þeirra vondu verkum. Láttu mig sneiða hjá svallveislum þeirra.

5 Let the righteous smite me, [it shall be] a kindness; and let him reprove me, [it shall be as] oil upon the head; let not my head refuse it: for even in their wickedness shall my prayer continue.

Hirting frá guðhræddum manni er mér til góðs – hún er áhrifaríkt læknislyf! Ég vil ekki hlusta á hrós vondra manna. Ég bið gegn illsku þeirra og svikum.

6 Their judges are thrown down by the sides of the rock; and they shall hear my words; for they are sweet.

Þegar foringjar þeirra fá sinn dóm, þegar þeim verður hrint fram af kletti,

7 As when one ploweth and cleaveth the earth, our bones are scattered at the grave’s mouth. (Sheol h7585)

þá munu menn þessir hlusta á viðvörun mína og skilja að ég vildi þeim vel. (Sheol h7585)

8 For mine eyes are unto thee, O GOD the Lord: in thee do I put my trust; leave not my soul destitute.

Drottinn, ég horfi til þín í von um hjálp. Þú ert skjól mitt. Láttu þá ekki tortíma mér.

9 Keep me from the snare which they have laid for me, and from the gins of the workers of iniquity.

Forðaðu mér frá gildrum þeirra.

10 Let the wicked fall into their own nets, whilst that I withal escape.

Hinir óguðlegu falli í eigin net, en ég sleppi heill á húfi.