Psalms 103

1 A Psalm of David. Bless the LORD, O my soul; and all that is within me, [bless] his holy name.

Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;

2 Bless the LORD, O my soul, and forget not all his benefits:

Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!

3 Who forgiveth all thine iniquities; who healeth all thy diseases;

Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;

4 Who redeemeth thy life from destruction; who crowneth thee with lovingkindness and tender mercies:

Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;

5 Who satisfieth thy mouth with good things; [so that] thy youth is renewed like the eagle.

Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!

6 The LORD executeth righteous acts, and judgments for all that are oppressed.

Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:

7 He made known his ways unto Moses, his doings unto the children of Israel.

Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!

8 The LORD is full of compassion and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.

Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:

9 He will not always chide; neither will he keep [his anger] for ever.

Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;

10 He hath not dealt with us after our sins, nor rewarded us after our iniquities.

Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.

11 For as the heaven is high above the earth, so great is his mercy toward them that fear him.

Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!

12 As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.

Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;

13 Like as a father pitieth his children, so the LORD pitieth them that fear him.

Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:

14 For he knoweth our frame; he remembereth that we are dust.

Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.

15 As for man, his days are as grass; as a flower of the field, so he flourisheth.

Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:

16 For the wind passeth over it, and it is gone; and the place thereof shall know it no more.

Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.

17 But the mercy of the LORD is from everlasting to everlasting upon them that fear him, and his righteousness unto children’s children;

Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:

18 To such as keep his covenant, and to those that remember his precepts to do them.

Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.

19 The LORD hath established his throne in the heavens; and his kingdom ruleth over all.

In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;

20 Bless the LORD, ye angels of his: ye mighty in strength, that fulfill his word, hearkening unto the voice of his word.

Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!

21 Bless the LORD, all ye his hosts; ye ministers of his, that do his pleasure.

Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;

22 Bless the LORD, all ye his works, in all places of his dominion: bless the LORD, O my soul.

Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!