Lamentations 5

1 Remember, O what is LORD, come upon us: behold, and see our reproach.

Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.

2 Our inheritance is turned unto strangers, our houses unto aliens.

Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.

3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.

Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.

4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.

Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.

5 Our pursuers are upon our necks: we are weary, and have no rest.

Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.

6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.

Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.

7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.

Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.

8 Servants rule over us: there is none to deliver us out of their hand.

Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.

9 We get our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.

Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.

10 Our skin is black like an oven because of the burning heat of famine.

Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.

11 They ravished the women in Zion, the maidens in the cities of Judah.

Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.

12 Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.

Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.

13 The young men bare the mill, and the children stumbled under the wood.

Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.

14 The elders have ceased from the gate, the young men from their music.

Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.

15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.

Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.

16 The crown is fallen from our head: woe unto us! for we have sinned.

Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!

17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim;

Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.

18 For the mountain of Zion, which is desolate; the foxes walk upon it.

Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.

19 Thou, O LORD, abidest for ever; thy throne is from generation to generation.

Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.

20 Wherefore dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?

Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?

21 Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.

Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.

22 But thou hast utterly rejected us, thou art very wroth against us.

Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.