Mark 2
1 Some days later, when Jesus came back to Capernaum, the news spread that he was in a house there;
Бир нәччә күндин кейин у қайтидин Кәпәрнаһумға кирди. У өйдикән, дегән хәвәр тарқиливиди,
2 and so many people collected together, that after a while there was no room for them even round the door; and he began to tell them his message.
шунчә көп адәм у йәргә жиғилдики, һәтта ишик алдидиму пут дәссигидәк йәр қалмиған еди. У уларға сөз-калам йәткүзүвататти.
3 Some people came, bringing to him a paralysed man, who was being carried by four of them.
Мана шу әснада, бир нәччә адәм униң алдиға бир паләчни елип кәлди; уни улардин төрти көтирип әкәлгән еди.
4 They were unable to get him near to Jesus, because of the crowd, so they removed the roof above Jesus, and, when they had made an opening, they let down the mat on which the paralysed man was lying.
Адәмниң көплүгидин униңға йеқинлишалмай, улар униң үстидин өгүзни тешип, төшүк ачқандин кейин паләчни зәмбил билән [Әйсаниң алдиға] чүшүрди.
5 When Jesus saw their faith, he said to the man, ‘Child, your sins are forgiven.’
Әнди Әйса уларниң ишәшини көрүп паләчкә: — Балам, гуналириң кәчүрүм қилинди, — деди.
6 But some of the teachers of the Law who were sitting there were debating in their minds,
Лекин у йәрдә олтарған бәзи Тәврат устазлири көңлидә гуманий соалларни қоюп:
7 ‘Why does this man speak like this? He is blaspheming! Who can forgive sins except God?’
«Бу адәм немә үчүн мундақ дәйду? У күпүрлүк қиливатидиғу! Худадин башқа кимму гуналарни кәчүрүм қилалисун?» дейишти.
8 Jesus, at once intuitively aware that they were debating with themselves in this way, said to them, ‘Why are you debating in your minds about this?
Әйса шуан роһида уларниң көңүллиридә шундақ гуманий соалларни қоюватқанлиғини билип йетип, уларға мундақ деди: — Силәр көңүлдә немишкә шундақ соалларни қойисиләр?
9 Which is easier? – to say to the paralysed man, “Your sins are forgiven”? Or to say “Get up, and take up your mat, and walk”?
Мошу паләчкә: «Гуналириң кәчүрүм қилинди!» дейиш асанму, яки «Орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп маң!» дейиш асанму?
10 But so you may know that the Son of Man has power to forgive sins on earth’ – here he said to the paralysed man –
Амма һазир силәрниң Инсаноғлиниң йәр йүзидә гуналарни кәчүрүм қилиш һоқуқиға егә екәнлигини билишиңлар үчүн, — У паләч кесәлгә:
11 ‘To you I say, Get up, take up your mat, and return to your home.’
— Саңа ейтайки, орнуңдин тур, зәмбил-көрпәңни жиғиштуруп өйүңгә қайт! — деди.
12 The man got up, and immediately took up his mat, and went out before them all; at which they were amazed, and, as they praised God, they said, ‘We have never seen anything like this!’
У дәрһал орнидин дәс туруп, зәмбил-көрписини жиғиштурди вә һәммәйләнниң көз алдида [өйдин] чиқип кәтти. Һәммәйлән қаттиқ һәйран қелип Худани улуқлишип: — Мошундақ ишни әзәлдин көрүп бақмиған едуқ, — дейишти.
13 Jesus went out again to the sea; and all the people came to him, and he taught them.
У йәнә деңиз бойиға қарап маңди. Кишиләр топи униң әтрапиға олишивалди. У уларға тәлим бәрди.
14 As he went along, he saw Levi, the son of Alphaeus, sitting in the tax office, and said to him, ‘Follow me.’ Levi got up and followed him.
У йолдин өтүп кетиватқанда, баҗ алидиған орунда олтарған Алфайниң оғли Лавийни көрүп, униңға: — Маңа әгәшкин, — деди. У орнидин туруп, униңға әгәшти.
15 Later on he was in his house having dinner, and a number of tax collectors and outcasts took their places at the table with Jesus and his disciples; for many of them were following him.
Вә шундақ болдики, у [Лавийниң] өйидә дәстиханда олтарғанда, нурғун баҗгирлар вә гунакарлар Әйса вә униң мухлислири билән һәмдәстихан болди. Бундақ кишиләр хелә көп еди, уларму униңға әгәшкән еди.
16 When the teachers of the Law belonging to the party of the Pharisees saw that he was eating in the company of such people, they said to his disciples, ‘Why does he eat with the tax collectors and outcasts?’
Әнди Тәврат устазлири вә Пәрисийләр униң гунакарлар вә баҗгирлар билән бир дәстиханда олтарғанлиғини көрүп, мухлислириға: — У немишкә баҗгир вә гунакарлар билән бир дәстиханда йәп-ичип олтириду?! — дейишти.
17 Hearing this, Jesus said, ‘It is not those who are healthy who need a doctor, but those who are ill. I did not come to call the religious, but the outcast.’
Буни аңлиған Әйса уларға: — Сағлам адәм әмәс, бәлки бемарлар тевипқа муһтаҗдур. Мән һәққанийларни әмәс, бәлки гунакарларни чақирғили кәлдим, — деди.
18 Now John’s disciples and the Pharisees were fasting, and people came and asked Jesus, ‘Why is it that John’s disciples and the disciples of the Pharisees fast, while yours do not?’
Әнди Йәһяниң мухлислири билән Пәрисийләр роза тутувататти. Бәзиләр униң алдиға келип: — Немишкә Йәһяниң мухлислири вә Пәрисийләрниң мухлислири роза тутиду, лекин сениң мухлислириң тутмайду? — дәп сорашти.
19 Jesus answered, ‘Can the groom’s friends fast, while the groom is with them? As long as they have the groom with them, they cannot fast.
Әйса җававән мундақ деди: — Тойи болуватқан жигит техи тойда һәмдәстихан олтарған чағда, меһманлири роза тутуп олтарса қандақ болиду!? Тойи болуватқан жигит тойда болсила, улар һеч қандақ роза туталмайду.
20 But the days will come, when the groom will be taken away from them, and they will fast then – when that day comes.’
Амма шу күнләр келидуки, жигит улардин елип кетилиду, улар шу күндә роза тутиду.
21 ‘No one ever sews a piece of unshrunk cloth on an old garment; if they do, the patch tears away from it – the new from the old – and a worse tear is made.
Һеч ким кона көйнәккә йеңи рәхттин ямақ салмайду. Ундақ қилса, йеңи ямақ [киришип], кона кийимни тартиштуруп житиветиду. Нәтиҗидә, житиқ техиму йоғинап кетиду.
22 And no one ever puts new wine into old wine-skins; if they do, the wine will burst the skins, and both the wine and the skins are lost. But new wine is put into fresh skins.’
Һеч ким йеңи шарапни кона тулумларға қачилимайду. Әгәр ундақ қилса, шарапниң [ечиши билән] тулумлар йерилип кетиду-дә, шарапму төкүлүп кетиду һәм тулумларму кардин чиқиду. Шуниң үчүн йеңи шарап йеңи тулумларға қачилиниши керәк.
23 One Sabbath, as Jesus was walking through the cornfields, his disciples began to pick the ears of wheat as they went along.
Бир шабат күни шундақ болдики, у буғдайлиқлардин өтүп кетивататти. Униң мухлислири йолда меңиватқанда башақларни үзүшкә башлиди.
24 ‘Look!’ the Pharisees said to him, ‘why are they doing what is not allowed on the Sabbath?’
Пәрисийләр униңға: — Қара, улар немишкә шабат күни [Тәвратта] чәкләнгән ишни қилиду? — дейишти.
25 ‘Have you never read,’ answered Jesus, ‘what David did when he was in need and hungry, he and his companions –
У уларға: — [Падишаһ] Давутниң өзи вә һәмраһлири һаҗәтмән болғанда, йәни ач қалғанда немә қилғанлиғини [муқәддәс язмилардин] оқумиғанмусиләр?
26 how he went into the house of God, in the time of Abiathar the high priest, and ate the consecrated bread, which only the priests are allowed to eat, and gave some to his comrades as well?’
— Демәк, Абиятар баш каһин болған вақтида, у Худаниң өйигә кирип, Худаға аталған, Тәвратта пәқәт каһинларниң йейишигила болидиған нанларни [сорап] йегән, шундақла һәмраһлириғиму бәргән? — деди.
27 Then Jesus added, ‘The Sabbath was made for people, and not people for the Sabbath;
У уларға йәнә: — Инсан шабат күни үчүн әмәс, шабат күни инсан үчүн яритилди.
28 so the Son of Man is lord even of the Sabbath.’
Шуниң үчүн, Инсаноғли шабат күниниңму Егисидур, — деди.
