Luke 19
1 Jesus entered Jericho and made his way through the town.
İsa Eriha'ya girdi. Kentin içinden geçiyordu.
2 There was a man there, known by the name of Zacchaeus, who was a senior tax collector and a rich man.
Orada vergi görevlilerinin başı olan, Zakkay adında zengin bir adam vardı.
3 He tried to see what Jesus was like; but, being short, he was unable to do so because of the crowd.
İsa'nın kim olduğunu görmek istiyor, ama boyu kısa olduğu için kalabalıktan ötürü göremiyordu.
4 So he ran on ahead and climbed into a mulberry tree to see Jesus, for he knew that he must pass that way.
İsa'yı görebilmek için önden koşup bir yabanıl incir ağacına tırmandı. Çünkü İsa oradan geçecekti.
5 When Jesus came to the place, he looked up and said to him, ‘Zacchaeus, be quick and come down, for I must stop at your house today.’
İsa oraya varınca yukarı bakıp, “Zakkay, çabuk aşağı in!” dedi. “Bugün senin evinde kalmam gerekiyor.”
6 So Zacchaeus got down quickly, and joyfully welcomed him.
Zakkay hızla aşağı indi ve sevinç içinde İsa'yı evine buyur etti.
7 On seeing this, everyone began to complain, ‘He has gone to stay with a man who is an outcast.’
Bunu görenlerin hepsi söylenmeye başladı: “Gidip günahkâr birine konuk oldu!” dediler.
8 But Zacchaeus stood forward and said to the Master, ‘Listen, Master! I will give half my property to the poor, and, if I have defrauded anyone of anything, I will give him back four times as much.’
Zakkay ayağa kalkıp Rab'be şöyle dedi: “Ya Rab, işte malımın yarısını yoksullara veriyorum. Bir kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa, dört katını geri vereceğim.”
9 ‘Salvation has come to this house today,’ answered Jesus, ‘for even this man is a son of Abraham.
İsa dedi ki, “Bu ev bugün kurtuluşa kavuştu. Çünkü bu adam da İbrahim'in oğludur.
10 The Son of Man has come to search for those who are lost and to save them.’
Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.”
11 As the people were listening to this, Jesus went on to tell them a parable. He did so because he was near Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God was going to be proclaimed at once.
Oradakiler bu sözleri dinlerken İsa konuşmasını bir benzetmeyle sürdürdü. Çünkü Yeruşalim'e yaklaşmıştı ve onlar, Tanrı'nın Egemenliği'nin hemen ortaya çıkacağını sanıyorlardı.
12 He said, ‘A nobleman once went to a distant country to receive his appointment to a kingdom and then return.
Bu nedenle İsa şöyle dedi: “Soylu bir adam, kral atanıp dönmek üzere uzak bir ülkeye gitti.
13 He called ten of his servants and gave them ten pounds of silver each, and told them to trade with them during his absence.
Gitmeden önce kölelerinden onunu çağırıp onlara birer mina verdi. ‘Ben dönünceye dek bu paraları işletin’ dedi.
14 But his subjects hated him and sent envoys after him to say “We will not have this man as our king.”
“Ne var ki, ülkesinin halkı adamdan nefret ediyordu. Arkasından temsilciler göndererek, ‘Bu adamın üzerimize kral olmasını istemiyoruz’ diye haber ilettiler.
15 On his return, after having been appointed king, he directed that the servants to whom he had given his money should be summoned, so that he might learn what amount of trade they had done.
“Adam kral atanmış olarak geri döndüğünde, parayı vermiş olduğu köleleri çağırtıp ne kazandıklarını öğrenmek istedi.
16 The first came up, and said “Sir, your ten pounds have made a hundred.”
Birincisi geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘Senin bir minan on mina daha kazandı.’
17 “Well done, good servant!” exclaimed the master. “As you have proved trustworthy in a very small matter, I appoint you governor over ten towns.”
“Efendisi ona, ‘Aferin, iyi köle!’ dedi. ‘En küçük işte güvenilir olduğunu gösterdiğin için on kent üzerinde yetkili olacaksın.’
18 When the second came, he said “Your ten pounds, Sir, have produced fifty.”
“İkincisi gelip, ‘Efendimiz, senin bir minan beş mina daha kazandı’ dedi.
19 So the master said to him “And you I appoint over five towns.”
“Efendisi ona da, ‘Sen beş kent üzerinde yetkili olacaksın’ dedi.
20 Another servant also came and said “Sir, here are your ten pounds; I have kept them put away in a handkerchief.
“Başka biri geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘İşte senin minan! Onu bir mendile sarıp sakladım.
21 For I was afraid of you, because you are a stern man. You take what you have not planted, and reap what you have not sown.”
Çünkü senden korktum, sert adamsın; kendinden koymadığını alır, ekmediğini biçersin.’
22 The master answered “Out of your own mouth I judge you, you worthless servant. You knew that I am a stern man, that I take what I have not planted, and reap what I have not sown?
“Efendisi ona, ‘Ey kötü köle, seni kendi ağzından çıkan sözle yargılayacağım’ dedi. ‘Kendinden koymadığını alan, ekmediğini biçen sert bir adam olduğumu bildiğine göre,
23 Then why didn’t you put my money into a bank? And I, on my return, could have claimed it with interest.
neden paramı faize vermedin? Ben de geldiğimde onu faiziyle geri alırdım.’
24 Take away from him the ten pounds,” he said to those standing by, “and give them to the one who has the hundred.”
“Sonra çevrede duranlara, ‘Elindeki minayı alın, on minası olana verin’ dedi.
25 “But, Sir,” they said, “he has a hundred pounds already!”
“Ona, ‘Efendimiz’ dediler, ‘Onun zaten on minası var!’
26 “I tell you,” he answered, “that, to him who has, more will be given, but, from him who has nothing, even what he has will be taken away.
“O da, ‘Size şunu söyleyeyim, kimde varsa ona daha çok verilecek. Ama kimde yoksa, kendisinde olan da elinden alınacak’ dedi.
27 But as for my enemies, these men who would not have me as their king, bring them here and put them to death in my presence.”’
‘Beni kral olarak istemeyen o düşmanlarıma gelince, onları buraya getirin ve gözümün önünde kılıçtan geçirin!’”
28 After saying this, Jesus went on in front, going up to Jerusalem.
İsa, bu sözleri söyledikten sonra önden yürüyerek Yeruşalim'e doğru ilerledi.
29 It was when Jesus had almost reached Bethphage and Bethany, near the Mount of Olives, that he sent on two of the disciples.
Zeytin Dağı'nın yamacındaki Beytfaci ile Beytanya'ya yaklaştığında iki öğrencisini önden gönderdi. Onlara, “Karşıdaki köye gidin” dedi, “Köye girince, üzerine daha hiç kimsenin binmediği, bağlı duran bir sıpa bulacaksınız. Onu çözüp bana getirin.
30 ‘Go to the village facing us,’ he said, ‘and, when you get there, you will find a foal tethered, which no one has yet ridden; untie it and lead it here.
31 And, if anybody asks you “Why are you untying it?”, you are to say this – “The Master wants it.”’
Biri size, ‘Onu niçin çözüyorsunuz?’ diye sorarsa, ‘Rab'bin ona ihtiyacı var’ dersiniz.”
32 So the two who were sent went and found it as Jesus had told them.
Gönderilen öğrenciler gittiler, her şeyi İsa'nın kendilerine anlattığı gibi buldular.
33 While they were untying the foal, the owners asked them – ‘Why are you untying the foal?’
Sıpayı çözerlerken hayvanın sahipleri onlara, “Sıpayı niye çözüyorsunuz?” dediler.
34 And the two disciples answered – ‘The Master wants it.’
Onlar da, “Rab'bin ona ihtiyacı var” karşılığını verdiler.
35 Then they led it back to Jesus, and threw their cloaks on the foal and put Jesus on it.
Sıpayı İsa'ya getirdiler, üzerine kendi giysilerini atarak İsa'yı üstüne bindirdiler.
36 As he went along, the people kept spreading their cloaks in the road.
İsa ilerlerken halk, giysilerini yola seriyordu.
37 When he had almost reached the place where the road led down the Mount of Olives, everyone of the many disciples began in their joy to praise God loudly for all the miracles that they had seen:
İsa Zeytin Dağı'ndan aşağı inen yola yaklaştığı sırada, öğrencilerinden oluşan kalabalığın tümü, görmüş oldukları bütün mucizelerden ötürü, sevinç içinde yüksek sesle Tanrı'yı övmeye başladılar.
38 ‘Blessed is He who comes – our king – in the name of the Lord! Peace in heaven, and glory on high.’
“Rab'bin adıyla gelen Kral'a övgüler olsun! Gökte esenlik, en yücelerde yücelik olsun!” diyorlardı.
39 Some of the Pharisees in the crowd said to him, ‘Teacher, restrain your disciples.’
Kalabalığın içinden bazı Ferisiler O'na, “Öğretmen, öğrencilerini sustur!” dediler.
40 But Jesus answered, ‘I tell you that if they are silent, the stones will call out.’
İsa, “Size şunu söyleyeyim, bunlar susacak olsa, taşlar bağıracaktır!” diye karşılık verdi.
41 When he drew near, on seeing the city, he wept over it, and said,
İsa Yeruşalim'e yaklaşıp kenti görünce ağladı.
42 ‘If only you had known, while yet there was time – even you – the things that make for peace! But now they have been hidden from your sight.
“Keşke bugün sen de esenliğe giden yolu bilseydin” dedi. “Ama şimdilik bu senin gözlerinden gizlendi.
43 For a time is coming when your enemies will surround you with earthworks, and encircle you, and hem you in on all sides;
Senin için öyle günler gelecek ki, düşmanların seni setlerle çevirecek, kuşatıp her yandan sıkıştıracaklar.
44 they will trample you down and your children within you, and they will not leave in you one stone on another, because you did not know the time of your visitation.’
Seni de, bağrındaki çocukları da yere çalacaklar. Sende taş üstünde taş bırakmayacaklar. Çünkü Tanrı'nın senin yardımına geldiği zamanı farketmedin.”
45 Jesus went into the Temple Courts and began to drive out those who were selling,
Sonra İsa tapınağın avlusuna girerek satıcıları dışarı kovmaya başladı.
46 saying as he did so, ‘Scripture says – “My house will be a house of prayer”; but you have made it a den of robbers.’
Onlara, “‘Evim dua evi olacak’ diye yazılmıştır. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz” dedi.
47 Jesus continued to teach each day in the Temple Courts; but the chief priests and teachers of the Law were eager to take his life, and so also were the leaders of the people.
İsa her gün tapınakta öğretiyordu. Başkâhinler, din bilginleri ve halkın ileri gelenleri ise O'nu yok etmek istiyor, ama bunu nasıl yapacaklarını bilemiyorlardı. Çünkü bütün halk O'nu can kulağıyla dinliyordu.
48 Yet they could not see what to do, for the people all hung on his words.
