Job 4
1 Then spake Eliphaz the Temanite, and said:
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 “Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
