Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 On the willows in its midst, we hung up our harps.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: "Sing us one of the songs of Zion."

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 How can we sing Jehovah's song in a foreign land?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 If I forget you, Jerusalem, let my right hand be forgotten.

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 Let my tongue stick to the roof of my mouth if I do not remember you; if I do not prefer Jerusalem above my chief joy.

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Remember, Jehovah, against the descendants of Edom, the day of Jerusalem; who said, "Raze it. Raze it even to its foundation."

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be blessed who rewards you, as you have served us.

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 Blessed shall he be who takes and dashes your little ones against the rock.

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!