Acts 27
1 When it was determined that we should sail for Italy, they delivered Paul and certain other prisoners to a centurion named Julius, of the Augustan band.
Кала сас прилито, со амэ плывисараса андэ Италия, тунчи лэ Павлос и аврэн коисавэн барунарэн, пэрэдинэ шэлэнгэсти, савэс акхарэнас Юлиё, андав майбарэско императороско полко.
2 Embarking in a ship from Adramyttium, which was about to sail to places on the coast of Asia, we put to sea; Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
Амэ бэшле по кораблё андав порто Адрамитино, савэсти трэбуй сас тэ плывисарэл андэ порторя Цыкня Азиятирэ, тай плывисардэ андо дром. Амэнца сас македонянино Аристархо андай Фесалоника.
3 The next day, we landed at Sidon. Julius treated Paul kindly, and gave him permission to go to his friends and refresh himself.
Пэ авэр дес амэ плывисардэ кав Сидоно. О Юлиё мишто обжаласпэ лэ Павлоса и отмукля лэс, кай вов тэ жал и тэ дикхэлпэ пэстирэ амалэнца, кай онэ тэ поможысарэн лэсти.
4 Putting to sea from there, we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary.
Балвал пхурдэлас пэр амэндэ и амэ упалэ плывисардэ андо море и прожыле о Кипро пай бибалвалятири риг.
5 When we had sailed across the sea which is off Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, a city of Lycia.
Амэ плывисарасас пай море пашай бэрэгоря Киликияко тай Памфилияко и авиле андо Ликияко форо Мира.
6 There the centurion found a ship of Alexandria sailing for Italy, and he put us on board.
Котэ шэлэнго аракхля кораблё андай Александрия, саво плывисарэлас андэ Италия, и тховдя амэн пэр лэстэ.
7 When we had sailed slowly many days, and had come with difficulty opposite Cnidus, the wind not allowing us further, we sailed under the lee of Crete, opposite Salmone.
Коискачи деса амэ поцыра плывисарасас англэ. Сас фартэ пхарэс, нэ амэ екхпатив авиле андо Книдо. Ай сар балвал на дэлас амэнди тэ жас англэ, амэ обжыле мысо Салмона и плывисардэ пав Крито бибалвалятиря ригатар.
8 With difficulty sailing along it we came to a certain place called Fair Havens, near the city of Lasea.
Амэ барэ пхаримаса плывисарас пашав бэрэго и авиле по тхан, саво акхарэлпэ Лашэ Бухторя, найдур лэ форостар Ласея.
9 When much time had passed and the voyage was now dangerous, because the Fast had now already gone by, Paul admonished them,
Амэ хасардэ бут вряма, кай тэ плывисарас майдур сас хасаримаса важ жувимос, колэсти со прожыля постоско дес. Тунчи Павло пхэндя лэнди:
10 and said to them, "Sirs, I perceive that the voyage will be with injury and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives."
— Мэ дикхав, со дром авэла пхаро и выжала, со амэ хасараса, на качи грузо и кораблё, нэ и амаро жувимос.
11 But the centurion gave more heed to the master and to the owner of the ship than to those things which were spoken by Paul.
Нэ о шэлэнго на кангля лэ Павлос, ай кангля, со пхэндэ лэсти капитано и кораблёско хулай.
12 Because the haven was not suitable to winter in, the majority advised going to sea from there, if by any means they could reach Phoenix, and winter there, which is a port of Crete, looking northeast and southeast.
Кадья бухта на поджалас, кай котэ тэ пэрэвинтярэн, и майбут мануша камле тэ плывисарэ майдур, кай сар-то тэ доплывисарэн кай Финиксо и котэ тэ пэрэвинтярэн. О Финиксо, када бухта по Крито, сави отпхэрнади пэ юго-западо тай северо-западо.
13 When the south wind blew softly, supposing that they had obtained their purpose, they weighed anchor and sailed along Crete, close to shore.
Пхурдя локхи южно балвал, лэнди сикадиля, со прилинэ кода, со трэбуй. Тунчи морякоря подлинэ о якорё и плывисардэ пашав Критоско бэрэго.
14 But before long, a stormy wind beat down from shore, which is called Euraquilo.
Нэ сыго пай островостири ригатар нахукля фартэ бари северо-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
15 When the ship was caught, and could not face the wind, we gave way to it, and were driven along.
Балвал подхутилдя о кораблё. Амэндэ на выжалас тэ жас англав балвал. Амэ здинэпэ и балвал андярдя амэн.
16 Running under the lee of a small island called Cauda, we were able, with difficulty, to secure the boat.
Амэ подплывисардэ кав цэкноро острово Кавда, саво сас пэ бибалвалятири риг. Котэ амэ барэ пхаримаса фэрисардэ о чёвно,
17 After they had hoisted it up, they used cables to help reinforce the ship. Fearing that they would run aground on the Syrtis, they lowered the sea anchor, and so were driven along.
кала вазгле лэс по кораблё. Тунчи матросоря процырдэ дуря талав кораблё и обпхангле лэс. Онэ даранас, со кораблё бэшэла по тишай андо Сирто, колэсти онэ обмукле парусо и балвал андярдя амэн майдур.
18 As we labored exceedingly with the storm, the next day they began to throw things overboard.
Бари балвал кадя фартэ шолас о кораблё, со пэ авэр дес амэ ашыле тэ вышас грузо андав кораблё.
19 On the third day, they threw out the ship's tackle with their own hands.
Ай по трито дес амэ пэстирэ вастэнца вышутэ андо море кораблёско хулаимос.
20 When neither sun nor stars shone on us for many days, and no small storm pressed on us, all hope that we would be saved was now taken away.
Бут деса на душолас ни о кхам, ни чиргая, ай бари балвал пхурдэлас инке майфартэ. Амэ хасардэ всавори надия пэ фэрисаримос.
21 When they had been long without food, Paul stood up in the middle of them, and said, "Sirs, you should have listened to me, and not have set sail from Crete, and have gotten this injury and loss.
Мануша бут вряма нисо на ханас. Тунчи Павло вщиля машкар лэндэ и пхэндя: — Муршалэ! Тумэнди трэбуй сас тэ кандэн ман и тэ на плывисарэн лэ Критостар, тунчи тумэндэ на авэлас грыжа и нисо б на хасавэлас.
22 Now I exhort you to cheer up, for there will be no loss of life among you, but only of the ship.
Нэ икхатар мангав: ваздэнпэ духоса, нико тумэндар на хасавэла, качи розмардёлапэ о кораблё.
23 For there stood by me this night an angel, belonging to the God whose I am and whom I serve,
Кола рятяса мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Савэско мэ исин и Савэсти тэлював.
24 saying, 'Do not be afraid, Paul. You must stand before Caesar. And look, God has granted you all those who sail with you.'
Вов пхэндя манди: «Павло, на дара. Тути трэбуй авэла тэ тэрдёс англав императоро, тай о Дэл, пай Пэско мищимос, дя тути всаворэн, ко плывисарэл туса».
25 Therefore, sirs, cheer up. For I believe God, that it will be just as it has been spoken to me.
Муршалэ! Ваздэнпэ духоса! Мэ патяв Дэвлэсти и жанав, со вся авэла кадя, сар Вов манди пхэндя.
26 But we must run aground on a certain island."
О кораблё авэла вышуто пэ варисаво острово.
27 But when the fourteenth night had come, as we were driven back and forth in the Adriatic Sea, about midnight the sailors surmised that they were drawing near to some land.
Пэ дэшуштартири рят, кала амэн инке андярэлас пав Адриатическо море, андэ епашрят матросоря поле, со подладэн кай пхув.
28 They took soundings, and found twenty fathoms. After a little while, they took soundings again, and found fifteen fathoms.
Онэ ужангле, пробиндэ скачи сас кав дно и ужангле, со сас варикай трянда шов метроря, ай кала прожыля найбут вряма онэ упалэ побиндэ и аракхле, со кав дно сас бишта эхта метроря.
29 Fearing that we would run aground on rocky ground, they let go four anchors from the stern, and wished for daylight.
Матросоря даранас, кай тэ на арэсэл амэн андэ бара, и змукле пав палатуно тхан по кораблё штар якоря и мангэнас, кай майсыго тэ авэл дес.
30 As the sailors were trying to flee out of the ship, and had lowered the boat into the sea, pretending that they would lay out anchors from the bow,
Онэ камле тэ нашэн пав кораблё тай линэ тэ змэкэн чёвно по паи, притерэнаспэ, со камэн тэ змукэн пав кораблёско нак якорё.
31 Paul said to the centurion and to the soldiers, "Unless these stay in the ship, you cannot be saved."
Нэ о Павло пхэндя пхурэдэрэсти шэлэн халавдэн и халавдэнди: — Сар кала мануша на ашэнапэ по кораблё, тунчи тумэ на фэрисавэнапэ.
32 Then the soldiers cut away the ropes of the boat, and let it fall off.
Тунчи халавдэ пэрэшындэ дуря, савэ ритярэнас чёвно, и вов пэля андо море.
33 While the day was coming on, Paul urged them all to take some food, saying, "This day is the fourteenth day that you wait and continue fasting, having taken nothing.
Ай англав дэнзор Павло мангля манушэн, кай онэ тэ хан. — Акэ адес дэшуштар дес тумэ ажутярэн дараса и нисо инке на хале, — пхэндя вов.
34 Therefore I urge you to take some food, for this is for your preservation; for not a hair will perish from any of your heads."
— Ай колэсти мэ тумэн мангав тэ хан, и када поможысарэла тумэнди тэ фэрисавэн. Ни кастэ тумэндар на пэрэла бал пав шэро.
35 When he had said this, and had taken bread, he gave thanks to God in the presence of all, and he broke it, and began to eat.
Кала вов када пхэндя, ля о марно, англай всаворэндэ наисардя пала лэстэ лэ Дэвлэс, пхагля лэс и ля тэ хал.
36 Then they all cheered up, and they also took food.
Манушэн када подритярдя, и онэ всаворэ линэ тэ хан.
37 In all, we were two hundred seventy-six souls on the ship.
Всаворэн манушэн, савэ сас по кораблё, сас дуйшэл эхтадэшушов.
38 When they had eaten enough, they lightened the ship, throwing out the wheat into the sea.
Кала и мануша чялиле, онэ линэ тэ вышон андав кораблё андэ море о див, кай вов тэ авэл майлокхо.
39 When it was day, they did not recognize the land, but they noticed a certain bay with a beach, and they decided to try to drive the ship onto it.
Дэнзор онэ на ужангле пхув, сави сикадиляпэ, нэ удикхле бухта и тишаеско бэрэго, каринг онэ камэнас тэ доплывисарэн пэ кораблё.
40 Casting off the anchors, they left them in the sea, at the same time untying the rudder ropes. Hoisting up the foresail to the wind, they made for the beach.
Тунчи матросоря обшындэ дуря лэ якоренца и ашадэ лэн андэ море, онэ роспхангле рулё, подлинэ цэкно парусо и линэ тэ плывисарэн кав бэрэго.
41 But coming to a place where two seas met, they ran the vessel aground. The bow struck and remained immovable, but the stern began to break up by the violence of the waves.
Нэ кораблё нахукля по тишай тай ашыля. Кораблёско нак попэля андо тишай и ашыля, сар ганавдо, ай волноря розмарэнас палатуно тхан по кораблё.
42 The soldiers' counsel was to kill the prisoners, so that none of them would swim out and escape.
Тунчи и халавдэ камле тэ умарэн всаворэн барунарэн, кай лэндар нико тэ на уплывисарэл и тэ на нашэл.
43 But the centurion, desiring to save Paul, stopped them from their purpose, and commanded that those who could swim should throw themselves overboard first to go toward the land;
Нэ шэлэнго камля тэ фэрисарэл лэ Павлос и на домэкля лэн. Вов припхэндя колэнди, ко жанэнас тэ плывисарэн, тэ хукэн андо паи майанглал и тэ плывисарэн кав бэрэго.
44 and the rest should follow, some on planks, and some on other things from the ship. So it happened that they all escaped safely to the land.
Ай всаворэнди аврэнди манушэнди трэбуй сас тэ фэрисарэнпэ пэ кашта и пэ вся, со ашыляпэ лэ кораблёстар. Кадя онэ всаворэ мишто доплывисардэ кав бэрэго.
