Acts 21
1 When it happened that we had parted from them and had set sail, we came with a straight course to Cos, and the next day to Rhodes, and from there to Patara.
Кала амэ простисайле лэнца, тунчи выжыле андо море и плывисардэ ворта по острово Косо. Пэ авэр дес амэ авиле по острово Родосо, ай котар — андэ форо Патара.
2 Having found a ship crossing over to Phoenicia, we went aboard, and set sail.
Котэ амэ аракхле кораблё, саво плывисарэлас андэ Финикия, бэшле пэр лэстэ и жыле майдур.
3 When we had come in sight of Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed to Syria, and landed at Tyre, for there the ship was to unload her cargo.
Амэ прожыле о Кипро, ашадэ лэс пай лево риг тай жыле пэ Сирия. Ай котэ авиле кав бэрэго андо Тиро, колэсти со котэ амарэсти кораблёсти трэбуй сас тэ ашавэл грузо.
4 Having found the disciples, we stayed there seven days. These said to Paul through the Spirit, that he should not go up to Jerusalem.
Андо Тиро амэ аракхле сытярнэн и сас лэндэ эхта деса. Онэ Духоса пхэнэнас лэ Павлости, кай тэ на жал андо Иерусалимо.
5 When it happened that we had accomplished the days, we departed and went on our journey. They all, with wives and children, brought us on our way until we were out of the city. And after kneeling down on the beach and praying,
Ай кала авиля вряма, амэ жыле майдур. Всаворэ сытярнэ, лэндирэ ромня и бэяцэ проандярэнас амэн андав форо, тай по бэрэго амэ тэрдиле пэ чянга и манглепэ Дэвлэс.
6 we said farewell to one another. And we went on board the ship, and they returned to their own.
Амэ простисайле лэнца и бэшле по кораблё, ай онэ рисайле черэ.
7 When we had finished the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais. We greeted the brothers, and stayed with them one day.
Амэ плывисардэ майдур и андав Тиро авиле андэ Птолемаисо. Котэ дикхлепэ лэ пхралэнца тай проандярдэ лэнца екх дес.
8 On the next day, we departed and came to Caesarea. We entered into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, and stayed with him.
Ай пэ авэр дес амэ жыле андо дром и авиле андэ Кесария и ашылепэ андо чер кав Филипо-благовестнико, вов сас екх андай эхта диаконоря Дэвлэстирэ.
9 Now this man had four virgin daughters who prophesied.
Лэстэ сас штар щея. Онэ на сас пала ромэстэ тай пхэнэнас лав Дэвлэстар.
10 As we stayed there some days, a certain prophet named Agabus came down from Judea.
Тунчи, кала амэ сас котэ бут деса, андай Иудея авиля пророко, савэс акхарэнас Агаво.
11 Coming to us, and taking Paul's belt, he bound his own feet and hands, and said, "Thus says the Holy Spirit: 'So will the Jews in Jerusalem bind the man who owns this belt, and will deliver him into the hands of non-Jewish people.'"
Вов поджыля амэндэ, ля Павлостири кущик, спхангля пэстирэ васта тай пхэндя: — Свэнто Духо пхэнэл: «Акадя иудеёря андо Иерусалимо спхандэна и отдэна андэ васта найиудеёнди колэс, кастири исин кадья кущик».
12 When we heard these things, both we and the people of that place urged him not to go up to Jerusalem.
Кала амэ и кола, ко жувэлас котэ, ашундэ када, ашыле тэ мангас лэ Павлос тэ на жал андо Иерусалимо.
13 Then Paul answered, "What are you doing, weeping and breaking my heart? For I am ready not only to be bound, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus."
Нэ Павло пэ када пхэндя: — Пэр со тумэ ровэн и росшынэн манди о води? Мэ гытосардо най качи тэ авав спхангло, нэ и тэ мэрав андо Иерусалимо важ алав Раеско Исусоско.
14 When he would not be persuaded, we ceased, saying, "The Lord's will be done."
Кала амэндэ на выжыля тэ парувас лэско гындо, ашыле мулком тай пхэндэ: — Мэк авэла воля лэ Раестири.
15 After these days we took up our baggage and went up to Jerusalem.
Кала прожыля коискачи деса амэ стидэпэ и жыле андо Иерусалимо.
16 Some of the disciples from Caesarea also went with us, bringing one Mnason of Cyprus, an early disciple, with whom we would stay.
Амэнца жыле коисавэ сытярнэ андай Кесария. Онэ андэ амэн андо чер Мнасоноско андав Кипро, саво сас дэлмутно сытярно, амэ ашылепэ лэстэ.
17 When we had come to Jerusalem, the brothers received us gladly.
Кала амэ авиле андо Иерусалимо, пхрала лошаса прилинэ амэн.
18 The day following, Paul went in with us to James; and all the elders were present.
Пэ авэр дес Павло екхэтанэ амэнца жыля кав Иаково. Котэ сас всаворэ пхурэдэра.
19 When he had greeted them, he reported one by one the things which God had worked among the non-Jewish people through his ministry.
Павло дя лэнди о васт и роспхэндя пала вся кода, со о Дэл тердя машкар найиудеёря черэз лэстири бути.
20 They, when they heard it, glorified God. They said to him, "You see, brother, how many thousands there are among the Jews of those who have believed, and they are all zealous for the Law.
Онэ выашундэ лэс тай лашардэ лэ Дэвлэс. Тунчи онэ пхэндэ Павлости: — Пхрала, ту дикхэс, скачи мии иудеёрэн патяйле, и всаворэ онэ фартэ ритярэнпэ палав Законо.
21 They have been informed about you, that you teach all the Jews who are among the non-Jews to forsake Moses, telling them not to circumcise their children neither to walk after the customs.
Ай пала тутэ онэ ашундэ, со ту сытярэс иудеёнэн, савэ жувэн машкар найиудеёря, тэ отжан лэ Моисеёстирэ Законостар и пхэнэс, тэ на обшынэн пэстирэ шавэн тай тэ на жувэн кадя, сар амэндэ прилито.
22 What then? The multitude must certainly meet. They will hear that you have come.
Со ж тэ терас? Онэ екхпатив ужанэна, кай ту авилян.
23 Therefore do what we tell you. We have four men who have taken a vow.
Колэсти стер када, со амэ пхэнаса. Машкар амэндэ исин штар мануша, савэ солахадэ англав Дэл.
24 Take them, and purify yourself with them, and pay their expenses for them, that they may shave their heads. Then all will know that there is no truth in the things that they have been informed about you, but that you yourself also walk keeping the Law.
Ай ту лэ лэн, прожа лэнца жужаримаско обрядо и потин пала лэндэ, кай онэ тэ обшынэн и бал по шэро. Ай тунчи всаворэ дикхэна, со кода, со пала тутэ пхэнэн, начячимос, и со ту жувэс пав Законо.
25 But concerning the non-Jewish who believe, we have written our decision that they should keep themselves from food offered to idols, from blood, from strangled things, and from sexual immorality."
Ай со трэбуй тэ терэн лэ патикунэнди найиудеёнди, амэ пистросардэ, сар лэнди тэ жувэн: нащи тэ хан хамос, саво анэн андэ жэртва идолонэнди, тэ на пэн рат и тэ на хан мас пай тасадо ското, тай тэ на терэн лубимос.
26 Then Paul took the men, and the next day, purified himself and went with them into the temple, declaring the fulfillment of the days of purification, until the offering was offered for every one of them.
Тунчи пэ авэр дес о Павло ля пэса калэн манушэн и прожыля екхэтанэ лэнца жужаримаско обрядо. Тунчи вов зажыля андо храмо и пхэндя, кала жужаримос прожала и кала пала кажно лэндар анэна жэртва.
27 When the seven days were almost completed, the Jews from Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the crowd and laid hands on him,
Кала прожыле эхта дес, коисавэ иудеёря андай Цыкни Азия удикхле лэ Павлос андо храмо, вазгле пэр лэстэ всаворэн манушэн тай хутилдэ лэс.
28 crying out, "Men of Israel, help. This is the man who teaches all men everywhere against the people, and the Law, and this place. Moreover, he also brought Greeks into the temple, and has defiled this holy place."
Онэ цыписавэнас: — Мурша Израилёстирэ! Поможысарэн! Акэ мануш, саво андэ всаворэ тхана сытярэл вырито всаворэн манушэн пала амаро народо, амаро Законо и храмо. Ай икхатар вов андя андо храмо греконэн, соса и магрисардя кадва свэнто тхан.
29 For they had previously seen Trophimus, the Ephesian, with him in the city, and they supposed that Paul had brought him into the temple.
Жы калэстэ онэ дикхле андо форо лэ Павлос екхэтанэ лэ эфесяниноса Трофимоса и гындосардэ, со Павло андя лэс андо храмо.
30 All the city was moved, and the people ran together. They seized Paul and dragged him out of the temple. Immediately the doors were shut.
Андо всаворо форо вазглепэ и стидэпэ и мануша. Ай лэ Павлос схутилдэ, выцырдэ андав храмо и удара лэ храмостирэ сыго запхандадэ.
31 As they were trying to kill him, news came up to the commanding officer of the regiment that all Jerusalem was in an uproar.
Онэ камэнас тэ умарэн лэ Павлос, нэ дума пала када, со всаворо Иерусалимо вазгляпэ, дожыля кав миенго римсконэс полкос.
32 Immediately he took soldiers and centurions, and ran down to them. They, when they saw the chief captain and the soldiers, stopped beating Paul.
Вов сыго ля халавдэн и коискачи шэлэнгонэн тай прастая кордэ, кай стидэпэ мануша. Кала иудеёря удикхле пхурэдэрэс мия халавдэн и лэстирэ халавдэн, онэ пэрэашыле тэ марэн лэ Павлос.
33 Then the commanding officer came near, arrested him, commanded him to be bound with two chains, and inquired who he was and what he had done.
Ай пхурэдэр мия халавдэн поджыля, ля лэ Павлос и припхэндя тэ спхандэн лэс дуе лэпунзэнца. И пушэлас кай мануша, ко вов кацаво и со вов тердя.
34 Some shouted one thing, and some another, among the crowd. When he could not find out the truth because of the noise, he commanded him to be brought into the barracks.
Нэ сар мануша цыписавэнас кажно пэско и лэстэ на выжыля тэ ужанэл чячимос, вов припхэндя тэ одандярэн лэ Павлос андо халавдэнго чер.
35 When he came to the stairs, it happened that he was carried by the soldiers because of the violence of the crowd;
Кала онэ сас пэ лестница, бут мануша стасавэнас пай рига кадя, со халавдэнди прижыляпэ тэ андярэн лэ Павлос пэ васт.
36 for the crowd of the people followed after, crying out, "Away with him."
Пала лэндэ жанас бут мануша и цыписавэнас: — Миримос лэсти!
37 As Paul was about to be brought into the barracks, he asked the commanding officer, "May I speak something to you?" He said, "Do you know Greek?
Ай кала поджыле кав халавдэнго чер, Павло пхэндя миенгости: — Чи домукэлпэ манди тэ пхэнав тути варисо? — Ту жанэс греконэндири шыб? — пушля пхурэдэр мия халавдэн.
38 Are you not then the Egyptian, who before these days stirred up to sedition and led out into the wilderness the four thousand men of the Assassins?"
— Тунчи ту на кодва египтянино, саво коискачи вряма палпалэ вазгля лэ манушэн и уандярдя андэ мал штар мии прахарен?
39 But Paul said, "I am a Jew, from Tarsus in Cilicia, a citizen of no insignificant city. I beg you, allow me to speak to the people."
Ай о Павло пхэндя: — Мэ иудеё андав Тарсо, саво андэ Киликия, мануш барэ форостар. Мангав тут, дэ манди тэ пхэнав лав кай мануша.
40 When he had given him permission, Paul, standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. When there was a great silence, he spoke to them in the Hebrew language, saying,
И кала о пхурэдэр домукля лэс тэ дэл дума, о Павло вщиля пэ лестница и сикадя вастэса, кай тэ ашэн мулком и мануша. Ай кала онэ ашыле мулком, вов задя дума пай евреёнэндири шыб.
