Job 19
1 Then Job answered,
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 "How long will you torment me, and crush me with words?
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
3 You have reproached me ten times. You aren't ashamed that you attack me.
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
4 If it is true that I have erred, my error remains with myself.
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
5 If indeed you will magnify yourselves against me, and plead my disgrace against me;
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
6 know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
7 "Look, I cry out 'Injustice.' but there is no justice.
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
8 He has walled up my way so that I can't pass, and has set darkness in my paths.
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
9 He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
10 He has broken me down on every side, and I am gone. My hope he has plucked up like a tree.
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
11 He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
12 His troops come on together, build a siege ramp against me, and camp around my tent.
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
13 "He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
14 My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
15 Those who dwell in my house, and my maids, count me for a stranger. I am a foreigner in their sight.
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
16 I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
17 My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
18 Even young children despise me. If I arise, they speak against me.
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
19 All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
20 My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
21 "Have pity on me, have pity on me, you my friends; for the hand of God has touched me.
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
22 Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
23 "Oh that my words were now written. Oh that they were inscribed in a scroll.
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
24 That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever.
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
25 But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
26 After my skin is destroyed, then in my flesh shall I see God,
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
27 Whom I, even I, shall see on my side. My eyes shall see, and not as a stranger. My heart is consumed within me.
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
28 If you say, 'How we will persecute him, because the root of the matter is found in him.'
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
29 Be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment."
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
