Luke 19
1 And having entered, He was passing through Jericho,
İsa Eriha'ya girdi. Kentin içinden geçiyordu.
2 and behold, a man, by name called Zaccheus, and he was a chief tax collector, and he was rich,
Orada vergi görevlilerinin başı olan, Zakkay adında zengin bir adam vardı.
3 and he was seeking to see Jesus, who He is, and was not able for the multitude, because he was small in stature,
İsa'nın kim olduğunu görmek istiyor, ama boyu kısa olduğu için kalabalıktan ötürü göremiyordu.
4 and having run forward before, he went up on a sycamore, that he may see Him, because through that [way] He was about to pass by.
İsa'yı görebilmek için önden koşup bir yabanıl incir ağacına tırmandı. Çünkü İsa oradan geçecekti.
5 And as Jesus came up to the place, having looked up, He saw him and said to him, “Zaccheus, having hurried, come down, for it is necessary for Me to remain in your house today”;
İsa oraya varınca yukarı bakıp, “Zakkay, çabuk aşağı in!” dedi. “Bugün senin evinde kalmam gerekiyor.”
6 and he having hurried came down, and received Him rejoicing;
Zakkay hızla aşağı indi ve sevinç içinde İsa'yı evine buyur etti.
7 and having seen [it], they were all murmuring, saying, “He went in to lodge with a sinful man!”
Bunu görenlerin hepsi söylenmeye başladı: “Gidip günahkâr birine konuk oldu!” dediler.
8 And Zaccheus having stood, said to the LORD, “Behold, half of my goods, Lord, I give to the poor, and if I took by false accusation anything of anyone, I give back fourfold.”
Zakkay ayağa kalkıp Rab'be şöyle dedi: “Ya Rab, işte malımın yarısını yoksullara veriyorum. Bir kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa, dört katını geri vereceğim.”
9 And Jesus said to him, “Today salvation came to this house, inasmuch as he also is a son of Abraham;
İsa dedi ki, “Bu ev bugün kurtuluşa kavuştu. Çünkü bu adam da İbrahim'in oğludur.
10 for the Son of Man came to seek and to save the lost.”
Nitekim İnsanoğlu, kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi.”
11 And while they are hearing these things, having added He spoke an allegory, because of His being near to Jerusalem, and of their thinking that the Kingdom of God is immediately about to appear.
Oradakiler bu sözleri dinlerken İsa konuşmasını bir benzetmeyle sürdürdü. Çünkü Yeruşalim'e yaklaşmıştı ve onlar, Tanrı'nın Egemenliği'nin hemen ortaya çıkacağını sanıyorlardı.
12 He therefore said, “A certain man of birth went on to a far country, to take to himself a kingdom, and to return,
Bu nedenle İsa şöyle dedi: “Soylu bir adam, kral atanıp dönmek üzere uzak bir ülkeye gitti.
13 and having called ten servants of his own, he gave ten minas to them and said to them, Do business—until I come;
Gitmeden önce kölelerinden onunu çağırıp onlara birer mina verdi. ‘Ben dönünceye dek bu paraları işletin’ dedi.
14 and his citizens were hating him, and sent a delegation after him, saying, We do not wish this one to reign over us.
“Ne var ki, ülkesinin halkı adamdan nefret ediyordu. Arkasından temsilciler göndererek, ‘Bu adamın üzerimize kral olmasını istemiyoruz’ diye haber ilettiler.
15 And it came to pass, on his coming back, having taken the kingdom, that he commanded these servants to be called to him, to whom he gave the money, that he might know what anyone had done in business.
“Adam kral atanmış olarak geri döndüğünde, parayı vermiş olduğu köleleri çağırtıp ne kazandıklarını öğrenmek istedi.
16 And the first came near, saying, Lord, your mina gained ten minas;
Birincisi geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘Senin bir minan on mina daha kazandı.’
17 and he said to him, Well done, good servant, because you became faithful in a very little, be having authority over ten cities.
“Efendisi ona, ‘Aferin, iyi köle!’ dedi. ‘En küçük işte güvenilir olduğunu gösterdiğin için on kent üzerinde yetkili olacaksın.’
18 And the second came, saying, Lord, your mina made five minas;
“İkincisi gelip, ‘Efendimiz, senin bir minan beş mina daha kazandı’ dedi.
19 and he also said to this one, And you, become [ruler] over five cities.
“Efendisi ona da, ‘Sen beş kent üzerinde yetkili olacaksın’ dedi.
20 And another came, saying, Lord, behold, your mina, that I had lying away in a napkin;
“Başka biri geldi, ‘Efendimiz’ dedi, ‘İşte senin minan! Onu bir mendile sarıp sakladım.
21 for I was afraid of you, because you are an austere man; you take up what you did not lay down, and reap what you did not sow.
Çünkü senden korktum, sert adamsın; kendinden koymadığını alır, ekmediğini biçersin.’
22 And he says to him, Out of your mouth I will judge you, evil servant: you knew that I am an austere man, taking up what I did not lay down, and reaping what I did not sow!
“Efendisi ona, ‘Ey kötü köle, seni kendi ağzından çıkan sözle yargılayacağım’ dedi. ‘Kendinden koymadığını alan, ekmediğini biçen sert bir adam olduğumu bildiğine göre,
23 And why did you not give my money to the bank, and I, having come, might have received it with interest?
neden paramı faize vermedin? Ben de geldiğimde onu faiziyle geri alırdım.’
24 And to those standing by he said, Take the mina from him, and give to him having the ten minas—
“Sonra çevrede duranlara, ‘Elindeki minayı alın, on minası olana verin’ dedi.
25 (and they said to him, Lord, he has ten minas)—
“Ona, ‘Efendimiz’ dediler, ‘Onun zaten on minası var!’
26 for I say to you that to everyone having will be given, and from him not having, also what he has will be taken from him,
“O da, ‘Size şunu söyleyeyim, kimde varsa ona daha çok verilecek. Ama kimde yoksa, kendisinde olan da elinden alınacak’ dedi.
27 but those my enemies, who did not wish me to reign over them, bring here and slay before me.”
‘Beni kral olarak istemeyen o düşmanlarıma gelince, onları buraya getirin ve gözümün önünde kılıçtan geçirin!’”
28 And having said these things, He went on before, going up to Jerusalem.
İsa, bu sözleri söyledikten sonra önden yürüyerek Yeruşalim'e doğru ilerledi.
29 And it came to pass, as He came near to Bethphage and Bethany, to that called the Mount of Olives, He sent two of His disciples,
Zeytin Dağı'nın yamacındaki Beytfaci ile Beytanya'ya yaklaştığında iki öğrencisini önden gönderdi. Onlara, “Karşıdaki köye gidin” dedi, “Köye girince, üzerine daha hiç kimsenin binmediği, bağlı duran bir sıpa bulacaksınız. Onu çözüp bana getirin.
30 having said, “Go away into the village in front of [you], in which, entering in, you will find a colt bound, on which no one of men ever sat, having loosed it, bring [it];
31 and if anyone questions you, Why do you loose [it]? Thus you will say to him: The LORD has need of it.”
Biri size, ‘Onu niçin çözüyorsunuz?’ diye sorarsa, ‘Rab'bin ona ihtiyacı var’ dersiniz.”
32 And those sent, having gone away, found according as He said to them,
Gönderilen öğrenciler gittiler, her şeyi İsa'nın kendilerine anlattığı gibi buldular.
33 and while they are loosing the colt, its owners said to them, “Why do you loose the colt?”
Sıpayı çözerlerken hayvanın sahipleri onlara, “Sıpayı niye çözüyorsunuz?” dediler.
34 And they said, “The LORD has need of it”;
Onlar da, “Rab'bin ona ihtiyacı var” karşılığını verdiler.
35 and they brought it to Jesus, and having cast their garments on the colt, they sat Jesus on it.
Sıpayı İsa'ya getirdiler, üzerine kendi giysilerini atarak İsa'yı üstüne bindirdiler.
36 And as He is going, they were spreading their garments in the way,
İsa ilerlerken halk, giysilerini yola seriyordu.
37 and as He is coming near now, at the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began rejoicing to praise God with a great voice for all the mighty works they had seen,
İsa Zeytin Dağı'ndan aşağı inen yola yaklaştığı sırada, öğrencilerinden oluşan kalabalığın tümü, görmüş oldukları bütün mucizelerden ötürü, sevinç içinde yüksek sesle Tanrı'yı övmeye başladılar.
38 saying, “Blessed [is] the King coming in the Name of the LORD; peace in Heaven, and glory in the highest!”
“Rab'bin adıyla gelen Kral'a övgüler olsun! Gökte esenlik, en yücelerde yücelik olsun!” diyorlardı.
39 And certain of the Pharisees from the multitude said to Him, “Teacher, rebuke Your disciples”;
Kalabalığın içinden bazı Ferisiler O'na, “Öğretmen, öğrencilerini sustur!” dediler.
40 and He answering said to them, “I say to you that if these will be silent, the stones will cry out!”
İsa, “Size şunu söyleyeyim, bunlar susacak olsa, taşlar bağıracaktır!” diye karşılık verdi.
41 And when He came near, having seen the city, He wept over it,
İsa Yeruşalim'e yaklaşıp kenti görünce ağladı.
42 saying, “If you knew, even you, at least in this your day, the things for your peace; but now they were hid from your eyes.
“Keşke bugün sen de esenliğe giden yolu bilseydin” dedi. “Ama şimdilik bu senin gözlerinden gizlendi.
43 Because days will come on you, and your enemies will cast a rampart around you, and surround you around, and press you on every side,
Senin için öyle günler gelecek ki, düşmanların seni setlerle çevirecek, kuşatıp her yandan sıkıştıracaklar.
44 and lay you low, and your children within you, and they will not leave in you a stone on a stone, because you did not know the time of your inspection.”
Seni de, bağrındaki çocukları da yere çalacaklar. Sende taş üstünde taş bırakmayacaklar. Çünkü Tanrı'nın senin yardımına geldiği zamanı farketmedin.”
45 And having entered into the temple, He began to cast forth those selling in it, and those buying,
Sonra İsa tapınağın avlusuna girerek satıcıları dışarı kovmaya başladı.
46 saying to them, “It has been written, My house is a house of prayer—but you made it a den of robbers.”
Onlara, “‘Evim dua evi olacak’ diye yazılmıştır. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz” dedi.
47 And He was teaching daily in the temple, but the chief priests and the scribes were seeking to destroy Him—also the chiefs of the people—
İsa her gün tapınakta öğretiyordu. Başkâhinler, din bilginleri ve halkın ileri gelenleri ise O'nu yok etmek istiyor, ama bunu nasıl yapacaklarını bilemiyorlardı. Çünkü bütün halk O'nu can kulağıyla dinliyordu.
48 and they were not finding what they will do, for all the people were hanging on Him, hearing Him.
