Psalms 81
1 “To the chief musician upon Gittith; by Assaph.” Sing aloud unto God our strength: shout joyfully unto the God of Jacob.
Przewodnikowi chóru, na Gittyt. Asafa. Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej mocy; [radośnie] wykrzykujcie Bogu Jakuba.
2 Lift up psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
Weźcie psalm, przynieście bęben, wdzięczną harfę i cytrę.
3 Blow on the new moon the cornet, at the time appointed, on the day of our feast.
Zadmijcie w trąbę w czas nowiu, w czasie wyznaczonym, w dniu naszego uroczystego święta.
4 For this is a statute for Israel, an ordinance by the God of Jacob.
Jest bowiem taki nakaz w Izraelu, prawo Boga Jakuba.
5 As a testimony in Joseph did he ordain it, when he went out over the land of Egypt. The language of one I had not known did I hear.
Ustanowił to świadectwem dla Józefa, kiedy wyszedł przeciw ziemi Egiptu, gdzie słyszałem język, którego nie zrozumiałem.
6 I removed from the burden his shoulder: his hands left behind the burden-basket.
Uwolniłem od brzemienia jego barki, a jego ręce od [dźwigania] kotłów.
7 In distress thou didst call, and I delivered thee; I answered thee in the secret of the thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)
Wzywałeś mnie w ucisku i wybawiłem cię; odpowiedziałem ci w skrytości gromu, doświadczyłem cię u wód Meriba. (Sela)
8 Hear, O my people, and I will give warning unto thee; O Israel, if thou wouldst but hearken unto me!
Słuchaj, mój ludu, a oświadczę ci; Izraelu, jeśli będziesz mnie słuchał;
9 There shall not be among thee a foreign God; nor shalt thou bow thyself down to any strange God.
Nie będziesz miał cudzego boga ani nie oddasz pokłonu obcemu bogu;
10 I am the Lord thy God, who have brought thee up out of the land of Egypt: open wide thy mouth, and I will fill it.
Ja, PAN, [jestem] twoim Bogiem, który cię wyprowadził z ziemi Egiptu; otwórz usta, a ja je napełnię.
11 But my people did not hearken to my voice; and Israel was not willing [to follow] me.
Lecz mój lud nie usłuchał mego głosu, a Izrael nie chciał mnie.
12 So I let them go in the stubbornness of their own hearts: and they walked in their own counsels.
Zostawiłem ich więc żądzom ich serca i postępowali według swoich zamysłów.
13 Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!
O, gdyby mój lud mnie posłuchał, a Izrael chodził moimi drogami!
14 In a little while would I subdue their enemies, and against their adversaries would I turn my hand.
W krótkim czasie poniżyłbym ich nieprzyjaciół i zwróciłbym rękę przeciw ich wrogom.
15 The haters of the Lord should offer flattery unto him; but their time should endure for ever.
Nienawidzący PANA, choć obłudnie, musieliby mu się poddać, a ich czas trwałby wiecznie.
16 And he would feed him with the best of wheat: and out of the rock would I satisfy thee with honey.
I karmiłbym ich wyborną pszenicą, a nasyciłbym cię miodem ze skały.
