Psalms 147

1 Hallelujah; for it is good to sing praises unto our God; for it is comely; [him] becometh praise.

Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

2 The Lord buildeth up Jerusalem: the outcasts of Israel will he gather together;

Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

3 He that healeth the broken-hearted, and bindeth up their hurts;

Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

4 Who counteth the number of the stars; who calleth them all by [their] names.

Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

5 Great is our Lord, and abundant in power: his understanding is immeasurable.

Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

6 The Lord helpeth up the meek: he bringeth down the wicked to the ground.

Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

7 Lift up a song unto the Lord with thanksgiving; sing praises unto our God with the harp;

Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

8 Who covereth the heaven with clouds, who prepareth rain for the earth, who causeth grass to grow upon the mountains;

Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

9 Who giveth to the beast its food, to the young ravens which cry.

Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

10 Not in the strength of the horse hath he delight: nor in the [swiftness of the] legs of man taketh he pleasure.

Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

11 The Lord taketh pleasure in those that fear him, that wait for his kindness.

Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

12 Glorify, O Jerusalem, the Lord: praise thy God, O Zion.

Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

13 For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children in the midst of thee;

Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

14 He who bestoweth peace in thy borders, who satisfieth thee with the best of wheat;

De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

15 He who sendeth forth his decree unto the earth: how swiftly speedeth his word along!

Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

16 He who dispenseth snow like wool; who streweth about the hoarfrost like ashes;

Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

17 He who casteth down his ice like pieces: before his cold who can stand?

Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

18 He sendeth out his word, and melteth them: he causeth his wind to blow, and waters run along.

Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

19 He declareth his word unto Jacob, his statutes and his ordinances unto Israel.

Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

20 He hath not done so unto any nation: and [his] ordinances— these they know not. Hallelujah.

Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!