Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
