Job 24
1 Why are not times [of punishment] treasured up by the Almighty, and why do his adorers not see his days [of retribution]?
Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?
2 [The wicked] remove landmarks: they rob flocks, and feed them.
Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?
3 They drive away the ass of the fatherless, they take in pledge the widow's ox.
Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;
4 They chase the needy out of the highway: altogether hide themselves the poor of the earth.
De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;
5 Behold, as wild asses in the wilderness go they forth to their work, rising betimes after [their] prey: the desert yieldeth food for them and for their young men.
Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!
6 In the field they reap their food; and in the vineyard of the wicked they gather the fruit.
Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.
7 They cause [the poor] to spend the night naked, without clothing and without any covering in the cold.
Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;
8 Through the sweeping rain of the mountains are they made wet, and for want of a shelter do they embrace the rock.
Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt
9 The others pluck from the breast the fatherless, and the garment of the poor they take in pledge.
Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.
10 They cause him to go naked without clothing, and from the hungry they take away the sheaf:
Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;
11 Within their walls do they make oil, they tread their wine-presses, and suffer thirst.
Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.
12 Out of a populous city is groaning heard, and the soul of the deadly wounded crieth out: yet God regardeth it not as an offence.
Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!
13 Yon men are of those that rebel against the light: they know not its ways, nor abide in its paths.
En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.
14 With the earliest light riseth the murderer, he slayeth the poor and needy, and in the night he becometh like the thief.
Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.
15 And the eye of the adulterer watcheth for the twilight, saying, No eye will see me; and placeth a covering on his face.
Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,
16 They break into houses in the dark, in the daytime they lock themselves in: they know not the light.
En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;
17 For to all of these alike is the morning as the shadow of death; for they are familiar with the terrors of the shadow of death.
Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!
18 Swift are such men [to flee] on the face of the water; accursed is their field on the land; none of them turneth himself to the way, of the vineyards.
Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;
19 Drought and heat speedily consume the snow-waters: so doth the grave those who have sinned. (Sheol h7585)
Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)
20 The mother that bore such a one will forget him; the worm will feed sweetly on him; he will be no more remembered; and like a tree will wickedness be broken.
Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.
21 He ill-treateth the barren that heareth not; and to the widow he acteth not well.
Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:
22 But he also draweth down the mighty with his power: he riseth up, no one is sure of life.
Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!
23 To such [God] granteth to be in safety, that he may find support; and His eyes are upon their ways.
Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:
24 They are exalted; in but a little while they are no more; and they are brought down low: like all others are they gathered in, and like the top of the ear of corn are they cut off.
Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!
25 But if it be not so, who will prove me a liar, and render nought my word?
Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?
