Psalms 77

1 For the end, for Idithun, a Psalm of Asaph. I cried to the Lord with my voice, yes, my voice [was addressed] to God; and he gave heed to me.

«Εις τον πρώτον μουσικόν, διά Ιεδουθούν. Ψαλμός του Ασάφ.» Η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και εβόησα· η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και έδωκεν εις εμέ ακρόασιν.

2 In the day of mine affliction I earnestly sought the Lord; [even] with my hands by night before him, and I was not deceived; my soul refused to be comforted.

Εν ημέρα θλίψεώς μου εξεζήτησα τον Κύριον· εξέτεινον την νύκτα τας χείρας μου και δεν έπαυον· η ψυχή μου δεν ήθελε να παρηγορηθή.

3 I remembered God, and rejoiced; I poured out my complaint, and my soul fainted. (Pause)

Ενεθυμήθην τον Θεόν και εταράχθην· διελογίσθην, και ωλιγοψύχησε το πνεύμά μου. Διάψαλμα.

4 All mine enemies set a watch [against me]: I was troubled, and spoke not.

Εκράτησας τους οφθαλμούς μου εν αγρυπνία· εταράχθην και δεν ηδυνάμην να λαλήσω.

5 I considered the days of old, and remembered ancient years.

Διελογίσθην τας αρχαίας ημέρας, τα έτη των αιώνων.

6 And I meditated; I communed with my heart by night, and diligently searched my spirit, [saying],

Ανακαλώ εις μνήμην την ωδήν μου· την νύκτα διαλογίζομαι μετά της καρδίας μου, και το πνεύμά μου διερευνά·

7 Will the Lord cast off for ever? and will he be well pleased no more?

μήποτε ο Κύριος με αποβάλη αιωνίως, και δεν θέλει είσθαι ευμενής πλέον;

8 Will he cut off his mercy for ever, even for ever and ever?

ή εξέλιπε διαπαντός το έλεος αυτού; έπαυσεν ο λόγος αυτού εις γενεάν και γενεάν;

9 Will God forget to pity? or will he shut up his compassions in his wrath? (Pause)

Μήποτε ελησμόνησε να ελεή ο Θεός; μήποτε εν τη οργή αυτού θέλει κλείσει τους οικτιρμούς αυτού; Διάψαλμα.

10 And I said, Now I have begun; this is the change of the right hand of the Most High.

Τότε είπα, Αδυναμία μου είναι τούτο· αλλοιούται η δεξιά του Υψίστου;

11 I remembered the works of the Lord; for I will remember your wonders from the beginning.

Θέλω μνημονεύει τα έργα του Κυρίου· ναι, θέλω μνημονεύει τα απ' αρχής θαυμάσιά σου·

12 And I will meditate on all your works, and will consider your doings.

και θέλω μελετά εις πάντα τα έργα σου, και περί των πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι.

13 O God, your way is in the sanctuary; who is a great God as our God?

Θεέ, εν τω αγιαστηρίω είναι η οδός σου· τις Θεός μέγας, ως ο Θεός;

14 You are the God that do wonders; you have made known your power among the nations.

Συ είσαι ο Θεός ο ποιών θαυμάσια· εφανέρωσας μεταξύ των λαών την δύναμίν σου.

15 You have with your arm redeemed your people, the sons of Jacob and Joseph. (Pause)

Ελύτρωσας διά του βραχίονός σου τον λαόν σου, τους υιούς Ιακώβ και Ιωσήφ. Διάψαλμα.

16 The waters saw you, O God, the waters saw you, and feared; and the depths were troubled.

Τα ύδατα σε είδον, Θεέ, τα ύδατα σε είδον και εφοβήθησαν· εταράχθησαν και αι άβυσσοι.

17 [There was] an abundant sound of waters: the clouds uttered a voice; for your arrows went abroad.

Πλημμύραν υδάτων έχυσαν αι νεφέλαι· φωνήν έδωκαν οι ουρανοί· και τα βέλη σου διεπέταξαν.

18 The voice of your thunder was abroad, and around your lightnings appeared to the world; the earth trembled a quaked.

Η φωνή της βροντής σου ήτο εν τω ουρανίω τροχώ· εφώτισαν αι αστραπαί την οικουμένην· εσαλεύθη και έντρομος έγεινεν η γη.

19 Your way is in the sea, and your paths in many waters, and your footsteps can’t be known.

Διά της θαλάσσης είναι η οδός σου και αι τρίβοι σου εν ύδασι πολλοίς, και τα ίχνη σου δεν γνωρίζονται.

20 You did guide your people as sheep by the hand of Moses and Aaron.

Ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν σου διά χειρός Μωϋσέως και Ααρών.