Psalms 60

1 For the end, for them that shall yet be changed; for an inscription by David for instruction, when he [had] burned Mesopotamia of Syria, and Syria Sobal, and Joab [had] returned and struck [in] the valley of salt twelve thousand. O God, you have rejected and destroyed us; you have been angry, yet have pitied us.

Een gouden kleinood van David tot lering, voor den opperzangmeester, op Schusan Eduth; Als hij gevochten had met de Syriers van Mesopotamie, en met de Syriers van Zoba; en Joab wederkwam, en de Edomieten sloeg in het Zoutdal, twaalf duizend. O God! Gij hadt ons verstoten, Gij hadt ons gescheurd, Gij zijt toornig geweest; keer weder tot ons.

2 You have shaken the earth, and troubled it; heal its breaches, for it has been shaken.

Gij hebt het land geschud, Gij hebt het gespleten; genees zijn breuken, want het wankelt.

3 You have shown your people hard things: you has made us drink the wine of astonishment.

Gij hebt Uw volk een harde zaak doen zien; Gij hebt ons gedrenkt met zwijmelwijn.

4 You have given a token to them that fear you, that they might flee from the bow. (Pause)

Maar nu hebt Gij dengenen, die U vrezen, een banier gegeven, om die op te werpen, vanwege de waarheid. (Sela)

5 That your beloved ones may be delivered; save with your right hand, and hear me.

Opdat Uw beminden zouden bevrijd worden; geef heil door Uw rechterhand, en verhoor ons.

6 God has spoken in his holiness; I will rejoice, and divide Sicima, and measure out the valley of tents.

God heeft gesproken in Zijn heiligdom; dies zal ik van vreugde opspringen; ik zal Sichem delen, en het dal van Sukkoth zal ik afmeten.

7 Galaad is mine, and Manasse is mine; and Ephraim is the strength of my head;

Gilead is mijn, en Manasse is mijn, en Efraim is de sterkte mijns hoofds; Juda is mijn wetgever.

8 Judas is my king; Moab is the caldron of my hope; over Idumea will I stretch out my shoe; the Philistines have been subjected to me.

Moab is mijn waspot; op Edom zal ik mijn schoen werpen! juich over mij, o gij Palestina!

9 Who will lead me into the fortified city? who will guide me as far a Idumea?

Wie zal mij voeren in een vaste stad? Wie zal mij leiden tot in Edom?

10 Will not you, O God, who have cast us off? and will not you, O God, go forth with our forces?

Zult Gij het niet zijn, o God! Die ons verstoten hadt, en niet uittoogt, o God! met onze heirkrachten?

11 Give us help from trouble: for vain is the deliverance of man.

Geef Gij ons hulp uit de benauwdheid, want 's mensen heil is ijdelheid.

12 In God will we do valiantly; and he shall bring to nothing them that harass us.

In God zullen wij kloeke daden doen, en Hij zal onze wederpartijders vertreden.