Psalms 10
1 Why stand you afar off, O Lord? [why] do you overlook [us] in times of need, in affliction?
Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? [Dlaczego] ukrywasz się w czasie niedoli?
2 While the ungodly one acts proudly, the poor is hotly pursued: [the wicked] are taken in the crafty counsels which they imagine.
Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.
3 Because the sinner praises himself for the desires of his heart; and the unjust one blesses himself.
Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi [sobie i] znieważa PANA.
4 The sinner has provoked the Lord: according to the abundance of his pride he will not seek after [him]: God is not before him.
Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka [Boga]; całe jego myślenie to że nie ma Boga.
5 His ways are profane at all times; your judgments are removed from before him: he will gain the mastery over all his enemies.
Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.
6 For he has said in his heart, I shall not be moved, [continuing] without evil from generation to generation.
Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie [zaznam] zła po wszystkie pokolenia.
7 Whose mouth is full of cursing, and bitterness, and fraud: under his tongue are trouble and pain.
Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.
8 He lies in wait with rich [men] in secret places, in order to kill the innocent: his eyes are set against the poor.
Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.
9 He lies in wait in secret as a lion in his den: he lies in wait to ravish the poor, to ravish the poor when he draws him [after him]: he will bring him down in his snare.
Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.
10 He will bow down and fall when he has mastered the poor.
Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.
11 For he has said in his heart, God has forgotten: he has turned away his face so as never to look.
Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
12 Arise, O Lord God; let your hand be lifted up: forget not the poor.
Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
13 Therefore, has the wicked provoked God? for he has said in his heart, He will not require [it].
Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.
14 You see [it]; for you do observe trouble and wrath, to deliver them into your hands: the poor has been left to you; you were a helper to the orphan.
Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
15 Break you the arm of the sinner and wicked man: his sin shall be sought for, and shall not be found.
Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
16 The Lord shall reign for ever, even for ever and ever: you Gentiles shall perish out his land.
PAN [jest] Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
17 The Lord has heard the desire of the poor: your ear has inclined to the preparation of their heart;
Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
18 to plead for the orphan and afflicted, that man may no more boast upon the earth.
Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.
