Job 29
1 And Job continued and said in his parable,
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 Oh that I were as in months past, wherein God preserved me!
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 As when his lamp shone over my head; when by his light I walked through darkness.
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 [As] when I steadfastly pursued my ways, when God took care of my house.
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 When I was very fruitful, and my children were about me;
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 when my ways were moistened with butter, and the mountains flowed for me with milk.
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 When I went forth early in the city, and the seat was placed for me in the streets.
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 The young men saw me, and hid themselves: and all the old men stood up.
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 And the great men ceased speaking, and laid their finger on their mouth.
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 And they that heard [me] blessed me, and their tongue clave to their throat.
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 For the ear heard, and blessed me; and the eye saw me, and turned aside.
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 For I saved the poor out of the hand of the oppressor, and helped the fatherless who had no helper.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 Let the blessing of the perishing one come upon me; yes, the mouth of the widow has blessed me.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 Also I put on righteousness, and clothed myself with judgment like a mantle.
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 I was the eye of the blind, and the foot of the lame.
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 I was the father of the helpless; and I searched out the cause which I knew not.
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 And I broke the jaw teeth of the unrighteous; I plucked the spoil out of the midst of their teeth.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 And I said, My age shall continue as the stem of a palm tree; I shall live a long while.
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 [My] root was spread out by the water, and the dew would lodge on my crop.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 My glory was fresh in me, and by bow prospered in his hand.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 [Men] heard me, and gave heed, and they were silent at my counsel.
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 At my word they spoke not again, and they were very gland whenever I spoke to them.
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 As the thirsty earth expecting the rain, so they [waited for] my speech.
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 Were I to laugh on them, they would not believe [it]; and the light of my face has not failed.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 I chose out their way, and sat chief, and lived as a king in the midst of warriors, as one comforting mourners.
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
