Psalms 81
1 To the chief Musician upon Gittith, [A Psalm] of Asaph. Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ گیتّیت. مزمور آساف. خدای اسرائیل را که قوت ماست با سرودهای شاد ستایش کنید! |
2 Take a psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
| با دف و بربط دلنواز و رباب سرود بخوانید. |
3 Blow up the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.
| شیپورها را در روز عید به صدا درآورید در اول ماه و در ماه تمام. |
4 For this [was] a statute for Israel, [and] a law of the God of Jacob.
| زیرا این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی است از جانب خدای یعقوب. |
5 This he ordained in Joseph [for] a testimony, when he went out through the land of Egypt: [where] I heard a language [that] I understood not.
| او این عید را به هنگام بیرون آمدن بنی‌اسرائیل از مصر، برای آنها تعیین کرد. صدایی ناآشنا شنیدم که می‌گفت: |
6 I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.
| «بار سنگین بردگی را از دوش تو برداشتم. دستهایت را از حمل سبدها رها ساختم. |
7 Thou calledst in trouble, and I delivered thee; I answered thee in the secret place of thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)
| وقتی در زحمت بودی دعا کردی و من تو را رهانیدم. از میان رعد و برق به تو پاسخ دادم و در کنار چشمه‌های”مریبه“ایمان تو را آزمایش کردم. |
8 Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wilt hearken unto me;
| «ای قوم خاص من بشنو، به تو اخطار می‌کنم! ای اسرائیل، به من گوش بده! |
9 There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.
| هرگز نباید خدای دیگری را پرستش نمایی. |
10 I [am] the LORD thy God, which brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.
| من یهوه خدای تو هستم، که تو را از بردگی در مصر رهانیدم. دهان خود را باز کن و من آن را از برکات خود پر خواهم ساخت. |
11 But my people would not hearken to my voice; and Israel would none of me.
| «اما بنی‌اسرائیل سخن مرا نشنیدند و مرا اطاعت نکردند. |
12 So I gave them up unto their own hearts’ lust: [and] they walked in their own counsels.
| پس من هم ایشان را رها کردم تا به راه خود روند و مطابق میل خود زندگی کنند. |
13 Oh that my people had hearkened unto me, [and] Israel had walked in my ways!
| «اما ای کاش به من گوش می‌دادند و مطابق دستورهای من زندگی می‌کردند. |
14 I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.
| آنگاه به‌زودی دشمنانشان را شکست می‌دادم و همهٔ مخالفانشان را مغلوب می‌ساختم؛ |
15 The haters of the LORD should have submitted themselves unto him: but their time should have endured for ever.
| کسانی که از من نفرت داشتند در حضور من به خاک می‌افتادند و گرفتار عذاب ابدی می‌شدند؛ |
16 He should have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I have satisfied thee.
| و من اسرائیل را با بهترین گندم و عسل می‌پروراندم.» |
