Psalms 38
1 A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
Psalm Dawida. Dla przypomnienia. PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
2 For thine arrows stick fast in me, and thy hand presseth me sore.
Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.
3 [There is] no soundness in my flesh because of thine anger; neither [is there any] rest in my bones because of my sin.
Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.
4 For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.
5 My wounds stink [and] are corrupt because of my foolishness.
Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.
6 I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
7 For my loins are filled with a loathsome [disease: ] and [there is] no soundness in my flesh.
Moje wnętrze bowiem pali straszna [dolegliwość] i nie ma nic zdrowego w moim ciele.
8 I am feeble and sore broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.
9 Lord, all my desire [is] before thee; and my groaning is not hid from thee.
Panie, przed tobą [są] wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.
10 My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.
11 My lovers and my friends stand aloof from my sore; and my kinsmen stand afar off.
Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.
12 They also that seek after my life lay snares [for me: ] and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.
13 But I, as a deaf [man], heard not; and [I was] as a dumb man [that] openeth not his mouth.
Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i [byłem] jak niemy, [który] nie otwiera swych ust.
14 Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth [are] no reproofs.
I stałem się jak człowiek, który [nic] nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.
15 For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O Lord my God.
Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.
16 For I said, [Hear me], lest [otherwise] they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify [themselves] against me.
Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.
17 For I [am] ready to halt, and my sorrow [is] continually before me.
Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.
18 For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.
19 But mine enemies [are] lively, [and] they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.
20 They also that render evil for good are mine adversaries; because I follow [the thing that] good [is].
Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.
21 Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.
22 Make haste to help me, O Lord my salvation.
Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.
