Psalms 106
1 Praise ye the LORD. O give thanks unto the LORD; for [he is] good: for his mercy [endureth] for ever.
| سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. |
2 Who can utter the mighty acts of the LORD? [who] can shew forth all his praise?
| کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ |
3 Blessed [are] they that keep judgment, [and] he that doeth righteousness at all times.
| خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. |
4 Remember me, O LORD, with the favour [that thou bearest unto] thy people: O visit me with thy salvation;
| ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. |
5 That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
6 We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
| ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. |
7 Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked [him] at the sea, [even] at the Red sea.
| اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. |
8 Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
| اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. |
9 He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
| دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. |
10 And he saved them from the hand of him that hated [them], and redeemed them from the hand of the enemy.
| آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. |
11 And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
| همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. |
12 Then believed they his words; they sang his praise.
| آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. |
13 They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
| ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. |
14 But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
| آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. |
15 And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
| خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. |
16 They envied Moses also in the camp, [and] Aaron the saint of the LORD.
| بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. |
17 The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
| آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، |
18 And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
| و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. |
19 They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
| بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. |
20 Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
| آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. |
21 They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
| آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. |
22 Wondrous works in the land of Ham, [and] terrible things by the Red sea.
23 Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy [them].
| آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. |
24 Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
| بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. |
25 But murmured in their tents, [and] hearkened not unto the voice of the LORD.
| آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. |
26 Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
| از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، |
27 To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
| و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. |
28 They joined themselves also unto Baal-peor, and ate the sacrifices of the dead.
| بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. |
29 Thus they provoked [him] to anger with their inventions: and the plague brake in upon them.
| با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. |
30 Then stood up Phinehas, and executed judgment: and [so] the plague was stayed.
| آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. |
31 And that was counted unto him for righteousness unto all generations for evermore.
| این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. |
32 They angered [him] also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
| بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. |
33 Because they provoked his spirit, so that he spake unadvisedly with his lips.
| زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. |
34 They did not destroy the nations, concerning whom the LORD commanded them:
| آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، |
35 But were mingled among the heathen, and learned their works.
| بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. |
36 And they served their idols: which were a snare unto them.
| بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. |
37 Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto devils,
| اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. |
38 And shed innocent blood, [even] the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
| خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. |
39 Thus were they defiled with their own works, and went a whoring with their own inventions.
| با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. |
40 Therefore was the wrath of the LORD kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
| بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. |
41 And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
| آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. |
42 Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
| دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. |
43 Many times did he deliver them; but they provoked [him] with their counsel, and were brought low for their iniquity.
| خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. |
44 Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
| با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. |
45 And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
| او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. |
46 He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
| او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. |
47 Save us, O LORD our God, and gather us from among the heathen, to give thanks unto thy holy name, [and] to triumph in thy praise.
| ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. |
48 Blessed [be] the LORD God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Praise ye the LORD.
| متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! |
