Luke 20
1 And it came to pass, [that] on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon [him] with the elders,
Günlərin birində İsa məbəddə xalqa təlim öyrədir və Müjdəni yayırdı. Başçı kahinlər, ilahiyyatçılarla ağsaqqallar yaxınlaşıb
2 And spake unto him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?
Ona dedilər: «De görək, Sən bu işləri hansı səlahiyyətlə edirsən? Sənə bu səlahiyyəti kim verib?»
3 And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; and answer me:
İsa onlara belə cavab verdi: «Mən də sizə bir sual verəcəyəm. Mənə deyin:
4 The baptism of John, was it from heaven, or of men?
Yəhyanın vəftizi göydən idimi, yoxsa insanlardan?»
5 And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?
Onlarsa öz aralarında müzakirə edərək belə dedilər: «Əgər desək “göydən”, “Bəs nə üçün ona inanmadınız?” deyəcək.
6 But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet.
Amma desək “insanlardan”, bütün xalq bizi daşqalaq edər. Çünki xalq Yəhyanın peyğəmbər olmasına əmindir».
7 And they answered, that they could not tell whence [it was].
Axırda Ona cavab verdilər: «Biz bilmirik haradandır».
8 And Jesus said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.
İsa da onlara dedi: «Bunları hansı səlahiyyətlə etdiyimi Mən də sizə demirəm».
9 Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time.
İsa xalqa belə bir məsəl çəkməyə başladı: «Bir adam üzüm bağı saldı və bağı bağbanlara icarəyə verərək uzun müddətə başqa ölkəyə getdi.
10 And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent [him] away empty.
Məhsul vaxtı çatanda bağbanların yanına bir qul göndərdi ki, onlar üzüm bağının məhsulundan bir qədərini ona versinlər. Lakin bağbanlar qulu döyərək əliboş geri qaytardılar.
11 And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated [him] shamefully, and sent [him] away empty.
Bağ sahibi başqa bir qul göndərdi, amma onlar bunu da döyüb biabır etdilər və əliboş geri qaytardılar.
12 And again he sent a third: and they wounded him also, and cast [him] out.
O, üçüncüsünü də göndərdi, amma onlar onu da yaralayıb qovdular.
13 Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence [him] when they see him.
Onda bağ sahibi dedi: “Mən nə edim? Qoy öz sevimli oğlumu göndərim, bəlkə ona hörmət edərlər”.
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
Amma bağbanlar onu gördükdə öz aralarında danışıb dedilər: “Varis budur. Gəlin onu öldürək ki, miras bizə qalsın”.
15 So they cast him out of the vineyard, and killed [him]. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them?
Beləcə onu bağdan kənara çıxarıb öldürdülər. Beləliklə, bağ sahibi onlara nə edəcək?
16 He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard [it], they said, God forbid.
Gəlib həmin bağbanları həlak edəcək və bağı başqalarına verəcək». Bunu eşidənlərsə dedilər: «Qoy belə olmasın».
17 And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
Amma İsa onların gözlərinin içinə baxıb dedi: «Bəs bu Yazının mənası nədir? “Bənnaların rədd etdiyi daş Guşədaşı olub”.
18 Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.
Bu daşın üstünə yıxılan hər kəs parçalanacaq, daşsa kimin üzərinə düşərsə, onu əzəcək».
19 And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
İlahiyyatçılar və başçı kahinlər başa düşdülər ki, İsa bu məsəli onlar barədə söylədi. Ona görə də həmin an Onu yaxalamaq üçün yol axtardılar, lakin xalqdan qorxdular.
20 And they watched [him], and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him unto the power and authority of the governor.
İsanı güdürdülər və yanına özlərini dürüst insan kimi göstərən bir neçə casus göndərdilər. Onu dediyi söz üstə tutub valinin hökm və səlahiyyətinə təslim etmək məqsədləri var idi.
21 And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person [of any], but teachest the way of God truly:
Onlar İsadan soruşdular: «Müəllim, biz bilirik ki, Sən düz danışırsan, təlim öyrədirsən və heç kimə tərəfkeşlik etmirsən, lakin Allahın yolunu həqiqətə görə öyrədirsən.
22 Is it lawful for us to give tribute unto Cæsar, or no?
Bizim üçün qeysərə vergi verməyə icazə var ya yox?»
23 But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt ye me?
Amma İsa onların hiyləsini başa düşüb belə dedi:
24 Shew me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Cæsar’s.
«Mənə bir dinar göstərin. Onun üstündəki təsvir və yazı kimindir?» Onlar cavab verdilər: «Qeysərin».
25 And he said unto them, Render therefore unto Cæsar the things which be Cæsar’s, and unto God the things which be God’s.
İsa onlara dedi: «Onda qeysərin haqqını qeysərə, Allahın haqqını Allaha verin».
26 And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
İsanı xalq qarşısında söz üstə tuta bilmədilər və Onun cavabına heyrət edib susdular.
27 Then came to [him] certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him,
Dirilmənin olmadığını iddia edən sadukeylərdən bəzisi İsanın yanına gəlib soruşdu:
28 Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man’s brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother.
«Müəllim, Musa bizim üçün belə yazmışdı: “Əgər bir adamın evli qardaşı övladsız ölsə, o biri qardaş dul qalmış arvadı alıb ölən qardaşın nəslini davam etdirsin”.
29 There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children.
Yeddi qardaş var idi. Birincisi bir arvad aldı və övladsız öldü.
30 And the second took her to wife, and he died childless.
İkincisi də,
31 And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
üçüncüsü də bu arvadla evləndi. Beləcə yeddisi də özündən sonra övlad qoymadan öldü.
32 Last of all the woman died also.
Hamısından sonra bu qadın da öldü.
33 Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.
Ölülər diriləndə bu qadın onlardan hansının arvadı olacaq? Çünki yeddi qardaşın yeddisi də bu qadını almışdı».
34 And Jesus answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
İsa onlara belə cavab verdi: «Bu dövrün insanları evlənir və ərə gedir. (aiōn g165)
35 But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
Amma gələcək dövrə yetişməyə və ölülər arasından dirilməyə layiq sayılanlarsa nə evlənəcək, nə də ərə gedəcək. (aiōn g165)
36 Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
Artıq ölə də bilməzlər, çünki mələklərə bənzəyirlər və dirilmə övladları olduqlarına görə onlar Allahın övladlarıdır.
37 Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
Amma ölülərin dirildiyini Musa da kolla bağlı əhvalatda Rəbbi “İbrahimin Allahı, İshaqın Allahı və Yaqubun Allahı” adlandıraraq göstərib.
38 For he is not a God of the dead, but of the living: for all live unto him.
Allah ölülərin deyil, dirilərin Allahıdır. Çünki Onun yanında hamı diridir».
39 Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.
İlahiyyatçılardan bəzisi buna cavab olaraq dedi: «Müəllim, Sən nə gözəl dedin».
40 And after that they durst not ask him any [question at all].
Daha İsadan bir şey soruşmağa cəsarət etmədilər.
41 And he said unto them, How say they that Christ is David’s son?
Amma İsa onlara dedi: «Niyə Məsih Davudun Oğludur deyirlər?
42 And David himself saith in the book of Psalms, The LORD said unto my Lord, Sit thou on my right hand,
Axı Davud özü Zəbur kitabında “Rəbb mənim Ağama dedi: ‹Mən düşmənlərini ayaqlarının altına kətil kimi salanadək Sağımda otur›” deyib.
43 Till I make thine enemies thy footstool.
44 David therefore calleth him Lord, how is he then his son?
Deməli, Davud Ona “Ağa” deyə müraciət edir. O necə Davudun oğlu ola bilər?»
45 Then in the audience of all the people he said unto his disciples,
Bütün xalq bu sözləri dinləyəndə İsa Öz şagirdlərinə dedi:
46 Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts;
«İlahiyyatçılardan özünüzü gözləyin. Onlar uzun paltarlarda gəzməyi xoşlayar, bazar meydanlarında salam almağı və sinaqoqlarda baş kürsüləri, ziyafətlərdə yuxarı başı tutmağı sevərlər.
47 Which devour widows’ houses, and for a shew make long prayers: the same shall receive greater damnation.
Onlar dul qadınların evlərini yeyib-dağıdar və özlərini göstərmək üçün uzun-uzadı dua edərlər. Bu adamların cəzası daha ağır olacaq».
