Luke 18
1 And he spake a parable unto them [to this end], that men ought always to pray, and not to faint;
Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:
Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.
Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
4 And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;
On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
5 Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.
To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
6 And the Lord said, Hear what the unjust judge saith.
I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?
A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?
Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
9 And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.
Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
11 The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men [are], extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.
Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.
Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
13 And the publican, standing afar off, would not lift up so much as [his] eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.
A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
14 I tell you, this man went down to his house justified [rather] than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.
Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
15 And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when [his] disciples saw [it], they rebuked them.
Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
16 But Jesus called them [unto him], and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
17 Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.
Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
18 And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life? (aiōnios g166)
I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
19 And Jesus said unto him, Why callest thou me good? none [is] good, save one, [that is], God.
A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
20 Thou knowest the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour thy father and thy mother.
Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
21 And he said, All these have I kept from my youth up.
A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
22 Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lackest thou one thing: sell all that thou hast, and distribute unto the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.
Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
23 And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.
A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
24 And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!
Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
25 For it is easier for a camel to go through a needle’s eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
26 And they that heard [it] said, Who then can be saved?
Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
27 And he said, The things which are impossible with men are possible with God.
A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
28 Then Peter said, Lo, we have left all, and followed thee.
Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
29 And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God’s sake,
On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
31 Then he took [unto him] the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.
Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
32 For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully entreated, and spitted on:
Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
33 And they shall scourge [him], and put him to death: and the third day he shall rise again.
Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
34 And they understood none of these things: and this saying was hid from them, neither knew they the things which were spoken.
Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
35 And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:
A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
36 And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.
A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
37 And they told him, that Jesus of Nazareth passeth by.
I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
38 And he cried, saying, Jesus, [thou] Son of David, have mercy on me.
Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
39 And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, [Thou] Son of David, have mercy on me.
Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
40 And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,
Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
41 Saying, What wilt thou that I shall do unto thee? And he said, Lord, that I may receive my sight.
Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
42 And Jesus said unto him, Receive thy sight: thy faith hath saved thee.
Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
43 And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw [it], gave praise unto God.
Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
