Job 4

1 Then Eliphaz the Temanite answered and said,

۱ و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 [If] we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?

۲ «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.

۳ اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.

۴ سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

5 But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.

۵ لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

6 [Is] not [this] thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?

۶ آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

7 Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? or where were the righteous cut off?

۷ الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

8 Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.

۸ چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

9 By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.

۹ از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

۱۰ غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

11 The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion’s whelps are scattered abroad.

۱۱ شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

12 Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.

۱۲ «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,

۱۳ در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

14 Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.

۱۴ خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

15 Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:

۱۵ آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

16 It stood still, but I could not discern the form thereof: an image [was] before mine eyes, [there was] silence, and I heard a voice, [saying],

۱۶ در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

17 Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?

۱۷ که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

18 Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:

۱۸ اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

19 How much less [in] them that dwell in houses of clay, whose foundation [is] in the dust, [which] are crushed before the moth?

۱۹ پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

20 They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding [it].

۲۰ از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

21 Doth not their excellency [which is] in them go away? they die, even without wisdom.

۲۱ آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.