Job 39

1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?

۱ «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

2 Canst thou number the months [that] they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?

۲ آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

3 They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.

۳ خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

4 Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not unto them.

۴ بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

5 Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?

۵ کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

6 Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.

۶ که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

7 He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.

۷ به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

8 The range of the mountains [is] his pasture, and he searcheth after every green thing.

۸ دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

9 Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?

۹ آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

10 Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?

۱۰ آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

11 Wilt thou trust him, because his strength [is] great? or wilt thou leave thy labour to him?

۱۱ آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

12 Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather [it into] thy barn?

۱۲ آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

13 [Gavest thou] the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?

۱۳ «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

14 Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,

۱۴ زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.

۱۵ و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

16 She is hardened against her young ones, as though [they were] not hers: her labour is in vain without fear;

۱۶ با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

17 Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.

۱۷ زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

18 What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.

۱۸ هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

19 Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?

۱۹ «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

20 Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils [is] terrible.

۲۰ آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

21 He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength: he goeth on to meet the armed men.

۲۱ در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

22 He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.

۲۲ برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

23 The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.

۲۳ ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

24 He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that [it is] the sound of the trumpet.

۲۴ با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

25 He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

۲۵ وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

26 Doth the hawk fly by thy wisdom, [and] stretch her wings toward the south?

۲۶ آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

27 Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?

۲۷ آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

28 She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.

۲۸ بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

29 From thence she seeketh the prey, [and] her eyes behold afar off.

۲۹ از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

30 Her young ones also suck up blood: and where the slain [are], there [is] she.

۳۰ بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»