Psalms 73

1 Truly God is good to Israel, even to such as are of a clean heart.

۱ مزمور آساف هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

2 But as for me, my feet were almost gone; my steps had well nigh slipped.

۲ واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

3 For I was envious at the foolish, when I saw the prosperity of the wicked.

۳ زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

4 For there are no bands in their death: but their strength is firm.

۴ زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

5 They are not in trouble as other men; neither are they plagued like other men.

۵ مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

6 Therefore pride compasses them about as a chain; violence covers them as a garment.

۶ بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

7 Their eyes stand out with fatness: they have more than heart could wish.

۷ چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.

8 They are corrupt, and speak wickedly concerning oppression: they speak loftily.

۸ استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

9 They set their mouth against the heavens, and their tongue walks through the earth.

۹ دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.

10 Therefore his people return here: and waters of a full cup are wrung out to them.

۱۰ پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.

11 And they say, How does God know? and is there knowledge in the most High?

۱۱ و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

12 Behold, these are the ungodly, who prosper in the world; they increase in riches.

۱۲ اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

13 Verily I have cleansed my heart in vain, and washed my hands in innocence.

۱۳ یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.

14 For all the day long have I been plagued, and chastened every morning.

۱۴ و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

15 If I say, I will speak thus; behold, I should offend against the generation of your children.

۱۵ اگر می‌گفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت می‌کردم.

16 When I thought to know this, it was too painful for me;

۱۶ چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

17 Until I went into the sanctuary of God; then understood I their end.

۱۷ تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

18 Surely you did set them in slippery places: you casted them down into destruction.

۱۸ هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

19 How are they brought into desolation, as in a moment! they are utterly consumed with terrors.

۱۹ چگونه بغته به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

20 As a dream when one awakes; so, O Lord, when you awake, you shall despise their image.

۲۰ مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

21 Thus my heart was grieved, and I was pricked in my reins.

۲۱ لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

22 So foolish was I, and ignorant: I was as a beast before you.

۲۲ و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

23 Nevertheless I am continually with you: you have held me by my right hand.

۲۳ ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کرده‌ای.

24 You shall guide me with your counsel, and afterward receive me to glory.

۲۴ موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

25 Whom have I in heaven but you? and there is none upon earth that I desire beside you.

۲۵ کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچ‌چیز را در زمین نمی خواهم.

26 My flesh and my heart fails: but God is the strength of my heart, and my portion for ever.

۲۶ اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

27 For, lo, they that are far from you shall perish: you have destroyed all them that go a whoring from you.

۲۷ زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

28 But it is good for me to draw near to God: I have put my trust in the Lord GOD, that I may declare all your works.

۲۸ و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.