Luke 19
1 And Jesus entered and passed through Jericho.
| پس وارد اریحا شده، از آنجا می گذشت. | ۱ |
2 And, behold, there was a man named Zacchaeus, which was the chief among the publicans, and he was rich.
| که ناگاه شخصی زکی نام که رئیس باجگیران و دولتمند بود، | ۲ |
3 And he sought to see Jesus who he was; and could not for the press, because he was little of stature.
| خواست عیسی را ببیند که کیست و از کثرت خلق نتوانست، زیرا کوتاه قد بود. | ۳ |
4 And he ran before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.
| پس پیش دویده بردرخت افراغی برآمد تا او را ببیند. چونکه اومی خواست از آن راه عبور کند. | ۴ |
5 And when Jesus came to the place, he looked up, and saw him, and said unto him, Zacchaeus, make haste, and come down; in order to day I must abide at your house.
| و چون عیسی به آن مکان رسید، بالا نگریسته او را دید و گفت: «ای زکی بشتاب و به زیر بیا زیرا که باید امروز درخانه تو بمانم.» | ۵ |
6 And he made haste, and came down, and received him joyfully.
| پس به زودی پایین شده او را به خرمی پذیرفت. | ۶ |
7 And when they saw it, they all murmured, saying, That he was gone to be guest with a man that is a sinner.
| و همه چون این را دیدند، همهمه‌کنان می‌گفتند که در خانه شخصی گناهکار به میهمانی رفته است. | ۷ |
8 And Zacchaeus stood, and said unto the Lord: Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have taken any thing from any man by false accusation, I restore him fourfold.
| اما زکی برپا شده به خداوند گفت: «الحال‌ای خداوند نصف مایملک خود را به فقرامی دهم و اگر چیزی ناحق از کسی گرفته باشم، چهار برابر بدو رد می‌کنم.» | ۸ |
9 And Jesus said unto him, This day is salvation come to this house, forasmuch as he also is a son of Abraham.
| عیسی به وی گفت: «امروز نجات در این خانه پیدا شد. زیرا که این شخص هم پسر ابراهیم است. | ۹ |
10 For the Son of man has come to seek and to save that which was lost.
| زیرا که پسرانسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات‌بخشد.» | ۱۰ |
11 And as they heard these things, he added and spoke a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately appear.
| و چون ایشان این را شنیدند او مثلی زیادکرده آورد چونکه نزدیک به اورشلیم بود و ایشان گمان می‌بردند که ملکوت خدا می‌باید در همان زمان ظهور کند. | ۱۱ |
12 He said therefore, A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom, and to return.
| پس گفت: «شخصی شریف به دیار بعید سفر کرد تا ملکی برای خود گرفته مراجعت کند. | ۱۲ |
13 And he called his ten servants, and delivered them ten pounds, and said unto them, Occupy till I come.
| پس ده نفر از غلامان خود راطلبیده ده قنطار به ایشان سپرده فرمود، تجارت کنید تا بیایم. | ۱۳ |
14 But his citizens hated him, and sent a message after him, saying, We will not have this man to reign over us.
| اما اهل ولایت او، چونکه او رادشمن می‌داشتند ایلچیان در عقب او فرستاده گفتند، نمی خواهیم این شخص بر ما سلطنت کند. | ۱۴ |
15 And it came to pass, that when he was returned, having received the kingdom, then he commanded these servants to be called unto him, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading.
| و چون ملک را گرفته مراجعت کرده بود، فرمود تا آن غلامانی را که به ایشان نقد سپرده بودحاضر کنند تا بفهمد هر یک چه سود نموده است. | ۱۵ |
16 Then came the first, saying, Lord, your pound has gained ten pounds.
| پس اولی آمده گفت، ای آقا قنطار تو ده قنطار دیگر نفع آورده است. | ۱۶ |
17 And he said unto him, Well, you good servant: because you have been faithful in a very little, have you authority over ten cities.
| بدو گفت آفرین‌ای غلام نیکو. چونکه بر چیز کم امین بودی بر ده شهر حاکم شو. | ۱۷ |
18 And the second came, saying, Lord, your pound has gained five pounds.
| و دیگری آمده گفت، ای آقاقنطار تو پنج قنطار سود کرده است. | ۱۸ |
19 And he said likewise to him, Be you also over five cities.
| او را نیزفرمود بر پنج شهر حکمرانی کن. | ۱۹ |
20 And another came, saying, Lord, behold, here is your pound, which I have kept laid up in a cloth:
| و سومی آمده گفت، ای آقا اینک قنطار تو موجود است، آن را در پارچه‌ای نگاه داشته‌ام. | ۲۰ |
21 For I feared you, because you are an austere man: you take up that you layed not down, and reap that you did not sow.
| زیرا که از توترسیدم چونکه مرد تندخویی هستی. آنچه نگذارده‌ای، برمی داری و از آنچه نکاشته‌ای درومی کنی. | ۲۱ |
22 And he says unto him, Out of your own mouth will I judge you, you wicked servant. You knew that I was an austere man, taking up that I laid not down, and reaping that I did not sow:
| به وی گفت، از زبان خودت بر توفتوی می‌دهم، ای غلام شریر. دانسته‌ای که من مرد تندخویی هستم که برمیدارم آنچه رانگذاشته‌ام و درو می‌کنم آنچه را نپاشیده‌ام. | ۲۲ |
23 Wherefore then gave not you my money into the bank, that at my coming I might have required mine own with interest?
| پس برای چه نقد مرا نزد صرافان نگذاردی تاچون آیم آن را با سود دریافت کنم؟ | ۲۳ |
24 And he said unto them that stood by, Take from him the pound, and give it to him that has ten pounds.
| پس به حاضرین فرمود قنطار را از این شخص بگیرید وبه صاحب ده قنطار بدهید. | ۲۴ |
25 (And they said unto him, Lord, he has ten pounds.)
| به او گفتند‌ای خداوند، وی ده قنطار دارد. | ۲۵ |
26 For I say unto you, That unto every one which has shall be given; and from him that has not, even that he has shall be taken away from him.
| زیرا به شمامی گویم به هر‌که دارد داده شود و هر‌که نداردآنچه دارد نیز از او گرفته خواهد شد. | ۲۶ |
27 But those mine enemies, which would not that I should reign over them, bring here, and slay them before me.
| اما آن دشمنان من که نخواستند من بر ایشان حکمرانی نمایم، در اینجا حاضر ساخته پیش من به قتل رسانید.» | ۲۷ |
28 And when he had thus spoken, he went before, ascending up to Jerusalem.
| و چون این را گفت، پیش رفته متوجه اورشلیم گردید. | ۲۸ |
29 And it came to pass, when he was come nigh to Bethphage and Bethany, at the mount called the mount of Olives, he sent two of his disciples,
| و چون نزدیک بیت‌فاجی وبیت عنیا بر کوه مسمی به زیتون رسید، دو نفر ازشاگردان خود را فرستاده، | ۲۹ |
30 Saying, Go all of you into the village opposite to you; in the which at your entering all of you shall find a colt tied, whereon yet never man sat: loose him, and bring him here.
| گفت: «به آن قریه‌ای که پیش روی شما است بروید و چون داخل آن شدید، کره الاغی بسته خواهید یافت که هیچ‌کس بر آن هرگز سوار نشده. آن را باز کرده بیاورید. | ۳۰ |
31 And if any man ask you, Why do all of you loose him? thus shall all of you say unto him, Because the Lord has need of him.
| و اگر کسی به شما گوید، چرا این راباز می‌کنید، به وی گویید خداوند او را لازم دارد.» | ۳۱ |
32 And they that were sent went their way, and found even as he had said unto them.
| پس فرستادگان رفته آن چنانکه بدیشان گفته بود یافتند. | ۳۲ |
33 And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose all of you the colt?
| و چون کره را باز می‌کردند، مالکانش به ایشان گفتند چرا کره را باز می‌کنید؟ | ۳۳ |
34 And they said, The Lord has need of him.
| گفتند خداوند او را لازم دارد. | ۳۴ |
35 And they brought him to Jesus: and they cast their garments upon the colt, and they set Jesus thereon.
| پس او را به نزد عیسی آوردند و رخت خود را بر کره افکنده، عیسی را سوار کردند. | ۳۵ |
36 And as he went, they spread their clothes in the way.
| و هنگامی که او می‌رفت جامه های خود را در راه می‌گستردند. | ۳۶ |
37 And when he was come nigh, even now at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works that they had seen;
| و چون نزدیک به‌سرازیری کوه زیتون رسید، تمامی شاگردانش شادی کرده، به آوازبلند خدا را حمد گفتن شروع کردند، به‌سبب همه قواتی که از او دیده بودند. | ۳۷ |
38 Saying, Blessed be the King that comes in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
| و می‌گفتند مبارک باد آن پادشاهی که می‌آید، به نام خداوند سلامتی در آسمان و جلال در اعلی علیین باد. | ۳۸ |
39 And some of the Pharisees from among the multitude said unto him, Master, rebuke your disciples.
| آنگاه بعضی از فریسیان از آن میان بدو گفتند: «ای استاد شاگردان خود را نهیب نما.» | ۳۹ |
40 And he answered and said unto them, I tell you that, if these should hold their peace, the stones would immediately cry out.
| او درجواب ایشان گفت: «به شما می‌گویم اگراینها ساکت شوند، هرآینه سنگها به صداآیند.» | ۴۰ |
41 And when he was come near, he beheld the city, and wept over it,
| و چون نزدیک شده، شهر را نظاره کرد برآن گریان گشته، | ۴۱ |
42 Saying, If you had known, even you, at least in this your day, the things which belong unto your peace! but now they are hid from your eyes.
| گفت: «اگر تو نیز می‌دانستی هم در این زمان خود آنچه باعث سلامتی تومیشد، لاکن الحال از چشمان تو پنهان گشته است. | ۴۲ |
43 For the days shall come upon you, that your enemies shall cast a trench about you, and compass you round, and keep you in on every side,
| زیرا ایامی بر تو می‌آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده از هرجانب محاصره خواهند نمود. | ۴۳ |
44 And shall lay you even with the ground, and your children within you; and they shall not leave in you one stone upon another; because you knew not the time of your visitation.
| و تو را وفرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکندو در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت زیرا که ایام تفقد خود را ندانستی.» | ۴۴ |
45 And he went into the temple, and began to cast out them that sold therein, and them that bought;
| و چون داخل هیکل شد، کسانی را که درآنجا خرید و فروش می‌کردند، به بیرون نمودن آغاز کرد. | ۴۵ |
46 Saying unto them, It is written, My house is the house of prayer: but all of you have made it a den of thieves.
| و به ایشان گفت: «مکتوب است که خانه من خانه عبادت است لیکن شما آن را مغاره دزدان ساخته‌اید.» | ۴۶ |
47 And he taught daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the chief of the people sought to destroy him,
| و هر روز در هیکل تعلیم می‌داد، اما روسای کهنه و کاتبان و اکابر قوم قصدهلاک نمودن او می‌کردند. | ۴۷ |
48 And could not find what they might do: for all the people were very attentive to hear him.
| و نیافتند چه کنندزیرا که تمامی مردم بر او آویخته بودند که از اوبشنوند. | ۴۸ |
