Luke 18
1 And he spoke a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint;
En Jezus sprak een gelijkenis tot hen om hun te keren dat men altijd moet bidden en niet moedeloos worden,
2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:
zeggende: Er was een rechter in zekere stad die God niet vreesde en geen mensch ontzag.
3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.
En in die zelfde stad was een weduwe die tot hem kwam, zeggende: Doe mij recht tegen mijn wederpartij.
4 And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;
En een tijd lang wilde hij niet; maar daarna zeide hij in zich zelven: Ofschoon ik God niet vrees en geen mensch ontzie,
5 Yet because this widow troubles me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.
zal ik toch, omdat deze weduwe mij lastig valt, haar recht doen, opdat zij ten slotte niet kome en mij in het aangezicht sla.
6 And the Lord said, Hear what the unjust judge says.
En de Heere zeide: Hoort gij wat de onrechtvaardige rechter zegt?
7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?
En zal God dan geen recht doen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen? En zal hij hen lang laten wachten?
8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man comes, shall he find faith on the earth?
Ik zeg ulieden dat Hij hun spoedig zal recht doen. Maar als de Zoon des menschen komt, zal Hij dan wel het geloof vinden op aarde?
9 And he spoke this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
En Hij sprak ook tot sommigen, die van zich zelven waanden dat zij rechtvaardig waren en die de anderen verachtten, deze gelijkenis:
10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.
Twee menschen gingen op naar den tempel om te bidden; de een was een fariseër en de andere een tollenaar.
11 The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank you, that I am not as other men are, extortionists, unjust, adulterers, or even as this publican.
De fariseër stond recht en bad dit bij zich zelven: O God, ik dank U dat ik niet ben als de andere menschen, roovers, onrechtvaardigen, overspelers, of ook als deze tollenaar;
12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.
ik vast tweemaal per week, ik geef tienden van al wat ik bezit!
13 And the publican, standing far off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but stroke upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.
Maar de tollenaar stond van verre en wilde zelfs de oogen niet ten hemel heffen, maar sloeg zich op de borst, zeggende: O God, zijt mij, den zondaar, genadig!
14 I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalts himself shall be brought low; and he that humbles himself shall be exalted.
Ik zeg ulieden: Deze ging gerechtvaardigd naar zijn huis, meer dan de andere; want al wie zich zelven verhoogt zal vernederd worden, maar wie zich zelven vernedert zal verhoogd worden.
15 And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when his disciples saw it, they rebuked them.
En zij brachten ook de kinderkens tot Hem opdat Hij ze mocht aanraken; doch de discipelen dit ziende bestraften hen.
16 But Jesus called them unto him, and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
Maar Jezus riep hen tot zich, en zeide: Laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet, want voor zoodanigen is het koninkrijk Gods.
17 Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.
Voorwaar Ik zeg ulieden: Zoo wie het koninkrijk Gods niet aanneemt als een kindeken, die zal er geenszins ingaan.
18 And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life? (aiōnios g166)
En een zeker overste vroeg Hem en zeide: Goede Meester, wat doende zal ik het eeuwige leven beërven? (aiōnios g166)
19 And Jesus said unto him, Why call you me good? none is good, save one, that is, God.
Maar Jezus zeide tot hem: Wat noemt gij Mij goed? niemand is goed dan de eenige God!
20 You know the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour your father and your mother.
De geboden kent gij: Gij zult geen overspel doen! gij zult niet doodslaan! gij zult niet stelen! gij zult geen valsch getuigenis geven! eer uw vader en moeder!
21 And he said, All these have I kept from my youth up.
En hij zeide: Dit alles heb ik onderhouden van mijn jeugd af!
22 Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lack you one thing: sell all that you have, and distribute unto the poor, and you shall have treasure in heaven: and come, follow me.
Jezus nu dit hoorende zeide tot hem: Nog één ding ontbreekt u! verkoop al wat gij hebt en deel het uit onder de armen, en gij zult een schat hebben in de hemelen, en kom, volg Mij na!
23 And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.
Als hij nu dit hoorde, werd hij zeer bedroefd, want hij was zeer rijk.
24 And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!
Jezus dan, ziende dat hij zeer bedroefd was geworden, zeide: Hoe bezwaarlijk zullen zij die goederen bezitten, in het koninkrijk Gods ingaan!
25 For it is easier for a camel to go through a needle's eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
Want het is lichter dat een kameel door het oog van een naald ga, dan dat een rijke het koninkrijk Gods ingaat.
26 And they that heard it said, Who then can be saved?
Toen zeiden zij, die dit gehoord hadden: Wie kan dan behouden worden?
27 And he said, The things which are impossible with men are possible with God.
En Hij zeide: Wat onmogelijk is bij menschen, is bij God mogelijk!
28 Then Peter said, Lo, we have left all, and followed you.
En Petrus zeide: Zie, wij hebben alles verlaten en zijn U gevolgd!
29 And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that has left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God's sake,
En Hij zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg ulieden: Er is niemand die verlaten heeft huis, of ouders, of broeders, of vrouw, of kinderen, ter wille van het koninkrijk Gods,
31 Then he took unto him the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.
En Jezus nam de twaalven tot zich en zeide tot hen: Ziet, wij gaan op naar Jerusalem en alles wat door de profeten geschreven is zal aan den Zoon des menschen volbracht worden.
32 For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully pleaded, and spitted on:
Want Hij zal aan de heidenen worden overgeleverd en Hij zal bespot, mishandeld en bespogen worden,
33 And they shall scourge him, and put him to death: and the third day he shall rise again.
en nadat zij Hem gegeeseld hebben, zullen zij Hem dooden, en op den derden dag zal Hij verrijzen.
34 And they understood none of these things: and this saying (rhema) was hid from them, neither knew they the things which were spoken.
Doch zij verstonden niets hiervan, en dit woord was voor hen verborgen, en zij begrepen niet wat er gezegd werd.
35 And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:
En het geschiedde, toen Hij dicht bij Jericho kwam, dat er een blinde bij den weg zat te bedelen.
36 And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.
Toen deze nu de schare hoorde voorbijgaan, vroeg hij wat dit zijn mocht.
37 And they told him, that Jesus of Nazareth passes by.
En zij vertelden hem dat Jezus de Nazarener voorbijging.
38 And he cried, saying, Jesus, you son of David, have mercy on me.
En hij riep, zeggende: Jezus, Zoon van David, ontferm U mijner!
39 And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, You son of David, have mercy on me.
Zij dan die vooraan gingen bestraften hem, opdat hij zwijgen zou; maar hij riep des te meer: Zoon van David, ontferm U mijner!
40 And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,
En Jezus bleef staan en gebood dat mem hem tot Hem brengen zou. En toen hij nabij gekomen was vroeg Hij hem:
41 Saying, What will you that I shall do unto you? And he said, Lord, that I may receive my sight.
Wat wilt gij dat Ik u doen zal? En hij zeide: Heere, dat ik ziende mag worden!
42 And Jesus said unto him, Receive your sight: your faith has saved you.
En Jezus zeide tot hem: Word ziende! uw geloof heeft u behouden.
43 And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw it, gave praise unto God.
En terstond werd hij ziende en volgde Hem, God de glorie gevende. En al het volk, dat ziende, loofde God.
