John 4
1 When therefore the LORD knew how the Pharisees had heard that Jesus made and baptized more disciples than John,
Ferisiler, İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci edinip vaftiz ettiğini duydular –aslında İsa'nın kendisi değil, öğrencileri vaftiz ediyorlardı– İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yine Celile'ye gitti.
2 (Though Jesus himself baptized not, but his disciples, )
3 He left Judaea, and departed again into Galilee.
4 And he must essentially go through Samaria.
Giderken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu.
5 Then comes he to a city of Samaria, which is called Sychar, near to the parcel of ground that Jacob gave to his son Joseph.
Böylece Samiriye'nin Sihar denilen kentine geldi. Burası Yakup'un kendi oğlu Yusuf'a vermiş olduğu toprağın yakınındaydı.
6 Now Jacob's well was there. Jesus therefore, being wearied with his journey, sat thus on the well: and it was about the sixth hour.
Yakup'un kuyusu da oradaydı. İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı.
7 There comes a woman of Samaria to draw water: Jesus says unto her, Give me to drink.
Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, “Bana su ver, içeyim” dedi.
8 (For his disciples were gone away unto the city to buy food.)
İsa'nın öğrencileri yiyecek satın almak için kente gitmişlerdi.
9 Then says the woman of Samaria unto him, How is it that you, being a Jew, ask drink of me, which am a woman of Samaria? for the Jews have no dealings with the Samaritans.
Samiriyeli kadın, “Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım” dedi, “Nasıl olur da benden su istersin?” Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le ilişkileri yoktur.
10 Jesus answered and said unto her, If you knew the gift of God, and who it is that says to you, Give me to drink; you would have asked of him, and he would have given you living water.
İsa kadına şu yanıtı verdi: “Eğer sen Tanrı'nın armağanını ve sana, ‘Bana su ver, içeyim’ diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan dilerdin, O da sana yaşam suyunu verirdi.”
11 The woman says unto him, Sir, you have nothing to draw with, and the well is deep: from whence then have you that living water?
Kadın, “Efendim” dedi, “Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin, yaşam suyunu nereden bulacaksın?
12 Are you greater than our father Jacob, which gave us the well, and drank thereof himself, and his children, and his cattle?
Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup'tan daha mı büyüksün?”
13 Jesus answered and said unto her, Whosoever drinks of this water shall thirst again:
İsa şöyle yanıt verdi: “Bu sudan her içen yine susayacak.
15 The woman says unto him, Sir, give me this water, that I thirst not, neither come here to draw.
Kadın, “Efendim” dedi, “Bu suyu bana ver. Böylece ne susayayım, ne de su çekmek için buraya kadar geleyim.”
16 Jesus says unto her, Go, call your husband, and come here.
İsa, “Git, kocanı çağır ve buraya gel” dedi.
17 The woman answered and said, I have no husband. Jesus said unto her, You have well said, I have no husband:
Kadın, “Kocam yok” diye yanıtladı. İsa, “Kocam yok demekle doğruyu söyledin” dedi.
18 For you have had five husbands; and he whom you now have is not your husband: in that said you truly.
“Beş kocaya vardın. Şimdi birlikte yaşadığın adam kocan değil. Doğruyu söyledin.”
19 The woman says unto him, Sir, I perceive that you are a prophet.
Kadın, “Efendim, anlıyorum, sen bir peygambersin” dedi.
20 Our fathers worshipped in this mountain; and all of you say, that in Jerusalem is the place where men ought to worship.
“Atalarımız bu dağda tapındılar, ama sizler tapılması gereken yerin Yeruşalim'de olduğunu söylüyorsunuz.”
21 Jesus says unto her, Woman, believe me, the hour comes, when all of you shall neither in this mountain, nor yet at Jerusalem, worship the Father.
İsa ona şöyle dedi: “Kadın, bana inan, öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda, ne de Yeruşalim'de tapınacaksınız!
22 All of you worship all of you know not what: we know what we worship: for salvation is of the Jews.
Siz bilmediğinize tapıyorsunuz, biz bildiğimize tapıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudiler'dendir.
23 But the hour comes, and now is, when the true worshippers shall worship the Father in spirit (pneuma) and in truth: for the Father seeks such to worship him.
Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor.
24 God is a Spirit: (pneuma) and they that worship him must worship him in spirit (pneuma) and in truth.
Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.”
25 The woman says unto him, I know that Messiah comes, which is called Christ: when he has come, he will tell us all things.
Kadın İsa'ya, “Mesih denilen meshedilmiş Olan'ın geleceğini biliyorum” dedi, “O gelince bize her şeyi bildirecek.”
26 Jesus says unto her, I that speak unto you am he.
İsa, “Seninle konuşan ben, O'yum” dedi.
27 And upon this came his disciples, and marvelled that he talked with the woman: yet no man said, What seek you? or, Why talk you with her?
Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, “Ne istiyorsun?” ya da, “O kadınla neden konuşuyorsun?” demedi.
28 The woman then left her water pot, and went her way into the city, and says to the men,
Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: “Gelin, yaptığım her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?”
29 Come, see a man, which told me all things that ever I did: is not this the Christ?
30 Then they went out of the city, and came unto him.
Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı.
31 In the mean while his disciples prayed him, saying, Master, eat.
Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbî, yemek ye!” diye rica ediyorlardı.
32 But he said unto them, I have food to eat that all of you know not of.
Ama İsa, “Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.
33 Therefore said the disciples one to another, Has any man brought him ought to eat?
Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.
34 Jesus says unto them, My food is to do the will of him that sent me, and to finish his work.
İsa, “Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır” dedi.
35 Say not all of you, There are yet four months, and then comes harvest? behold, I say unto you, Lift up your eyes, and look on the fields; for they are white already to harvest.
“Sizler, ‘Ekinleri biçmeye daha dört ay var’ demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır!
36 And he that reaps receives wages, and gathers fruit unto life eternal: that both he that sows and he that reaps may rejoice together. (aiōnios g166)
Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar. (aiōnios g166)
37 And herein is that saying (logos) true, One sows, and another reaps.
‘Biri eker, başkası biçer’ sözü bu durumda doğrudur.
38 I sent you to reap that whereon all of you bestowed no labour: other men laboured, and all of you are entered into their labours.
Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.”
39 And many of the Samaritans of that city believed on him for the saying (logos) of the woman, which testified, He told me all that ever I did.
O kentten birçok Samiriyeli, “Yaptığım her şeyi bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti.
40 So when the Samaritans were come unto him, they besought him that he would tarry with them: and he abode there two days.
Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı.
41 And many more believed because of his own word; (logos)
O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti.
42 And said unto the woman, Now we believe, not because of your saying: for we have heard him ourselves, and know that this is indeed the Christ, the Saviour of the world.
Bunlar kadına, “Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil” diyorlardı. “Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”
43 Now after two days he departed thence, and went into Galilee.
Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti.
44 For Jesus himself testified, that a prophet has no honour in his own country.
İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti.
45 Then when he was come into Galilee, the Galilaeans received him, having seen all the things that he did at Jerusalem at the feast: for they also went unto the feast.
Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi.
46 So Jesus came again into Cana of Galilee, where he made the water wine. And there was a certain nobleman, whose son was sick at Capernaum.
İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı.
47 When he heard that Jesus was come out of Judaea into Galilee, he went unto him, and besought him that he would come down, and heal his son: for he was at the point of death.
Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı.
48 Then said Jesus unto him, Except all of you see signs and wonders, all of you will not believe.
İsa adama, “Sizler belirtiler ve harikalar görmedikçe iman etmeyeceksiniz” dedi.
49 The nobleman says unto him, Sir, come down before my child die.
Saray memuru İsa'ya, “Efendim, çocuğum ölmeden yetiş!” dedi.
50 Jesus says unto him, Go your way; your son lives. And the man believed the word (logos) that Jesus had spoken unto him, and he went his way.
İsa, “Git, oğlun yaşayacak” dedi. Adam, İsa'nın söylediği söze iman ederek gitti.
51 And as he was now going down, his servants met him, and told him, saying, Your son lives.
Daha yoldayken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler.
52 Then enquired he of them the hour when he began to amend. And they said unto him, Yesterday at the seventh hour the fever left him.
Adam onlara, oğlunun iyileşmeye başladığı saati sordu. “Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü” dediler.
53 So the father knew that it was at the same hour, in the which Jesus said unto him, Your son lives: and himself believed, and his whole house.
Baba bunun, İsa'nın, “Oğlun yaşayacak” dediği saat olduğunu anladı. Kendisi ve bütün ev halkı iman etti.
54 This is again the second miracle that Jesus did, when he was come out of Judaea into Galilee.
İsa, bu ikinci belirtiyi de Yahudiye'den Celile'ye döndükten sonra gerçekleştirdi.
