Luke 19
1 AND Jesus entered and passed through Jericho.
Pastaj Jezusi hyri në Jeriko dhe po kalonte nëpër qytet;
2 And, behold, there was a man named Zacchæus, which was the chief among the publicans, and he was rich.
dhe ja, një njeri i quajtur Zake, i cili ishte kryetari i tagrambledhësve dhe ishte i pasur.
3 And he sought to see Jesus who he was; and could not for the press, because he was little of stature.
Ai kërkonte të shihte kush ishte Jezusi, por nuk mundte për shkak të turmës, sepse ishte i shkurtër nga shtati.
4 And he ran before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.
Atëherë rendi përpara dhe u ngjit në një fik për ta parë, sepse ai duhet të kalonte andej.
5 And when Jesus came to the place, he looked up, and saw him, and said unto him, Zacchæus, make haste, and come down; for to day I must abide at thy house.
Dhe kur Jezusi arriti në atë vend, i çoi sytë, e pa dhe i tha: “Zake, zbrit shpejt poshtë, sepse sot duhet të rri në shtëpinë tënde”.
6 And he made haste, and came down, and received him joyfully.
Dhe ai zbriti me nxitim dhe e priti me gëzim.
7 And when they saw it, they all murmured, saying, That he was gone to be guest with a man that is a sinner.
Kur panë këtë, të gjithë murmuritën, duke thënë: “Ai shkoi të rrijë në shtëpinë e një njeriu mëkatar”.
8 And Zacchæus stood, and said unto the Lord; Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have taken any thing from any man by false accusation, I restore him fourfold.
Por Zakeu u çua dhe i tha Zotit: “Zot, unë po u jap të varfërve gjysmën e pasurisë sime dhe, po të kem marrë ndonjë gjë nga ndonjëri me mashtrim, do t’ia kthej katërfish”.
9 And Jesus said unto him, This day is salvation come to this house, forsomuch as he also is a son of Abraham.
Dhe Jezusi i tha: “Sot në këtë shtëpi ka hyrë shpëtimi, sepse edhe ky është bir i Abrahamit.
10 For the Son of man is come to seek and to save that which was lost.
Sepse Biri i njeriut erdhi të kërkojë dhe të shpëtojë atë që kishte humbur”.
11 And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately appear.
Dhe, ndërsa ata po i dëgjonin këto, Jezusi vazhdoi të tregojë një shëmbëlltyrë, sepse ai ishte afër Jeruzalemit dhe ata mendonin se mbretëria e Perëndisë do të shfaqej menjëherë.
12 He said therefore, A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom, and to return.
Tha, pra: “Një njeri fisnik shkoi në një vend të largët për të marrë në dorëzim një mbretëri e pastaj të kthehej.
13 And he called his ten servants, and delivered them ten pounds, and said unto them, Occupy till I come.
Dhe, si i thirri dhjetë shërbëtorët e vet, u dha dhjetë mina dhe u tha atyre: “Tregtoni deri sa të kthehem”.
14 But his citizens hated him, and sent a message after him, saying, We will not have this man to reign over us.
Por qytetarët e vet e urrenin dhe i dërguan pas një përfaqësi duke thënë: “Nuk duam që ky të mbretërojë përmbi ne”.
15 And it came to pass, that when he was returned, having received the kingdom, then he commanded these servants to be called unto him, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading.
Dhe kur ai u kthye, pasi e mori në dorëzim mbretërinë, urdhëroi t’i thërresin ata shërbëtorët, të cilëve u kishte dhënë paratë për të marrë vesh sa kishte fituar secili duke tregtuar.
16 Then came the first, saying, Lord, thy pound hath gained ten pounds.
Atëherë doli i pari dhe tha: “Zot, mina jote dha dhjetë mina të tjera”;
17 And he said unto him, Well, thou good servant: because thou hast been faithful in a very little, have thou authority over ten cities.
dhe ai tha: “Mirë, o shërbëtor i mirë, sepse ke qenë besnik në gjëra të vogëla, merr sundimin mbi dhjetë qytete”.
18 And the second came, saying, Lord, thy pound hath gained five pounds.
Pastaj erdhi i dyti duke thënë: “Zot, mina jote dha edhe pesë mina”;
19 And he said likewise to him, Be thou also over five cities.
dhe ai i tha edhe këtij: “Edhe ti ji sundimtar mbi pesë qytete”.
20 And another came, saying, Lord, behold, here is thy pound, which I have kept laid up in a napkin:
Atëherë erdhi një tjetër i cili tha: “Zot, ja mina jote që e ruajta në një shami,
21 For I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that thou layedst not down, and reapest that thou didst not sow.
sepse kisha frikë nga ti, që je njeri i rreptë; ti merr atë që nuk ke vënë dhe korr atë që nuk ke mbjellë”.
22 And he saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I was an austere man, taking up that I laid not down, and reaping that I did not sow:
Dhe zoti i tij i tha: “Do të të gjykoj nga vetë fjalët e tua, o shërbëtor i keq; ti e dije se jam njeri i rreptë, që marr atë që nuk kam vënë dhe korr atë që nuk kam mbjellë;
23 Wherefore then gavest not thou my money into the bank, that at my coming I might have required mine own with usury?
përse nuk e vure paranë time në bankë që, kur të kthehem, ta marr bashkë me përqindje?”.
24 And he said unto them that stood by, Take from him the pound, and give it to him that hath ten pounds.
Pastaj u tha të pranishmëve: “Merrjani minën dhe ia jepni atij që ka dhjetë mina”.
25 (And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.)
Dhe ata i thanë: “Zot, po ai ka dhjetë mina”.
26 For I say unto you, That unto every one which hath shall be given; and from him that hath not, even that he hath shall be taken away from him.
Unë po ju them se atij që ka, do t’i jepet; por atij që s’ka do t’i hiqet edhe ajo që ka.
27 But those mine enemies, which would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.
Veç kësaj, i sillni këtu armiqtë e mi, të cilët nuk donin që unë të mbretëroja mbi ta dhe i vritni përpara meje!””.
28 And when he had thus spoken, he went before, ascending up to Jerusalem.
Mbasi tha këto gjëra, ai shkoi përpara duke u ngjitur në Jeruzalem.
29 And it came to pass, when he was come nigh to Bethphage and Bethany, at the mount called the mount of Olives, he sent two of his disciples,
Dhe, si iu afrua Betfagës dhe Betanias, afër malit që quhet i Ullinjve, dërgoi dy nga dishepujt e vet,
30 Saying, Go ye into the village over against you; in the which at your entering ye shall find a colt tied, whereon yet never man sat: loose him, and bring him hither.
duke u thënë: “Shkoni në fshatin përballë dhe, kur të hyni, do të gjeni aty një kërriç të lidhur, mbi të cilin nuk ka hipur kurrë njeri; zgjidheni atë dhe ma sillni.
31 And if any man ask you, Why do ye loose him? thus shall ye say unto him, Because the Lord hath need of him.
Dhe nëse ndokush ju pyet: “Përse po e zgjidhni?”, u thoni atyre kështu: “Zoti ka nevojë””.
32 And they that were sent went their way, and found even as he had said unto them.
Dhe ata që ishin dërguar shkuan dhe e gjetën ashtu siç u kishte thënë.
33 And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose ye the colt?
Dhe, ndërsa ata po e zgjidhnin kërriçin, të zotët e tij u thanë atyre: “Përse po e zgjidhni kërriçin?”.
34 And they said, The Lord hath need of him.
Dhe ata thanë: “Zoti ka nevojë”.
35 And they brought him to Jesus: and they cast their garments upon the colt, and they set Jesus thereon.
Dhe e prunë, pra, te Jezusi dhe, mbasi i hidhnin rrobat e veta mbi kërriçin, e hipën Jezusin mbi të.
36 And as he went, they spread their clothes in the way.
Dhe, ndërsa ai ecte kështu përpara, ata shtronin rrobat e tyre në rrugë.
37 And when he was come nigh, even now at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works that they had seen;
Dhe kur ai iu afrua teposhtës së malit të Ullinjve, gjithë turma e dishepujve filloi me gëzim të lavdërojë Perëndinë me zë të lartë për të gjitha veprat e pushtetshme që kishin parë,
38 Saying, Blessed be the King that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
duke thënë: “Bekuar qoftë Mbreti që po vjen në emër të Zotit; paqe në qiell dhe lavdi në vendet shumë të larta”.
39 And some of the Pharisees from among the multitude said unto him, Master, rebuke thy disciples.
Dhe disa farisenj që ishin midis turmës i thanë: “Mësues, qorto dishepujt e tu!”.
40 And he answered and said unto them, I tell you that, if these should hold their peace, the stones would immediately cry out.
Dhe ai, duke u përgjigjur, u tha atyre: “Unë po ju them se në se këta do të heshtnin, gurët do të bërtisnin”.
41 And when he was come near, he beheld the city, and wept over it,
Dhe kur ai po afrohej, e pa qytetin dhe qau mbi të,
42 Saying, If thou hadst known, even thou, at least in this thy day, the things which belong unto thy peace! but now they are hid from thine eyes.
duke thënë: “Oh, sikur ti, pikërisht ti, të njihje të paktën në ditën tënde ato që janë te nevojshme për paqen tënde! Por tashti ato janë të fshehura për sytë e tu.
43 For the days shall come upon thee, that thine enemies shall cast a trench about thee, and compass thee round, and keep thee in on every side,
Sepse përmbi ty do të vijnë ditë kur armiqtë e tu do të të qarkojnë me ledh, do të të rrethojnë dhe do të të zënë nga të gjitha anët.
44 And shall lay thee even with the ground, and thy children within thee; and they shall not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
Dhe do të të rrëzojnë përtokë ty dhe bijtë e tu në ty; dhe s’do të lënë në ty gur mbi gur, sepse ti nuk e ke njohur kohën kur je vizituar”.
45 And he went into the temple, and began to cast out them that sold therein, and them that bought;
Pastaj, mbasi hyri në tempull, filloi t’i dëbojë jashtë ata që shistin e blinin,
46 Saying unto them, It is written, My house is the house of prayer: but ye have made it a den of thieves.
duke u thënë atyre: “Éshtë shkruar: “Shtëpia ime është shtëpi e lutjes, por ju e bëtë shpellë kusarësh””.
47 And he taught daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the chief of the people sought to destroy him,
Çdo ditë ai mësonte në tempull. Dhe krerët e priftërinjve, skribët dhe krerët e popullit kërkonin ta vrisnin.
48 And could not find what they might do: for all the people were very attentive to hear him.
Dhe nuk arrinin dot të vendosnin çfarë të bënin; sepse gjithë populli e dëgjonte me vemendje të madhe.
