1 Peter 1
1 Peter, an apostle of Jesus Christ, to the strangers scattered throughout Pontus, Galatia, Cappadocia, Asia, and Bithynia,
Πέτρος, απόστολος Ιησού Χριστού, προς τους παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν,
2 Elect according to the foreknowledge of God the Father, through sanctification of the Spirit, to obedience and sprinkling of the blood of Jesus Christ: Grace to you, and peace, be multiplied.
εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς.
3 Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, which according to his abundant mercy has begotten us again to a lively hope by the resurrection of Jesus Christ from the dead,
Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών,
4 To an inheritance incorruptible, and undefiled, and that fades not away, reserved in heaven for you,
εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι' ημάς,
5 Who are kept by the power of God through faith to salvation ready to be revealed in the last time.
οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ·
6 Wherein you greatly rejoice, though now for a season, if need be, you are in heaviness through manifold temptations:
διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς,
7 That the trial of your faith, being much more precious than of gold that perishes, though it be tried with fire, might be found to praise and honor and glory at the appearing of Jesus Christ:
ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός,
8 Whom having not seen, you love; in whom, though now you see him not, yet believing, you rejoice with joy unspeakable and full of glory:
τον οποίον αν και δεν είδετε αγαπάτε, εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπητε αυτόν, πιστεύοντες όμως αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον,
9 Receiving the end of your faith, even the salvation of your souls.
απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών.
10 Of which salvation the prophets have inquired and searched diligently, who prophesied of the grace that should come to you:
Περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται οι προφητεύσαντες περί της χάριτος, ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς·
11 Searching what, or what manner of time the Spirit of Christ which was in them did signify, when it testified beforehand the sufferings of Christ, and the glory that should follow.
ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρονε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας·
12 To whom it was revealed, that not to themselves, but to us they did minister the things, which are now reported to you by them that have preached the gospel to you with the Holy Ghost sent down from heaven; which things the angels desire to look into.
εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι' εαυτούς, αλλά δι' ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς διά των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν Πνεύματι Αγίω τω αποσταλέντι απ' ουρανού, εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.
13 Why gird up the loins of your mind, be sober, and hope to the end for the grace that is to be brought to you at the revelation of Jesus Christ;
Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός,
14 As obedient children, not fashioning yourselves according to the former lusts in your ignorance:
ως τέκνα υπακοής μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας, τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών,
15 But as he which has called you is holy, so be you holy in all manner of conversation;
αλλά καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή·
16 Because it is written, Be you holy; for I am holy.
διότι είναι γεγραμμένον· Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.
17 And if you call on the Father, who without respect of persons judges according to every man’s work, pass the time of your sojourning here in fear:
Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας,
18 For as much as you know that you were not redeemed with corruptible things, as silver and gold, from your vain conversation received by tradition from your fathers;
εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου,
19 But with the precious blood of Christ, as of a lamb without blemish and without spot:
αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου,
20 Who truly was foreordained before the foundation of the world, but was manifest in these last times for you,
όστις ήτο μεν προωρισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς διά σας,
21 Who by him do believe in God, that raised him up from the dead, and gave him glory; that your faith and hope might be in God.
τους πιστεύοντας δι' αυτού εις τον Θεόν, τον αναστήσαντα αυτόν εκ νεκρών και δόντα εις αυτόν δόξαν, ώστε η πίστις σας και η ελπίς να ήναι εις τον Θεόν.
22 Seeing you have purified your souls in obeying the truth through the Spirit to unfeigned love of the brothers, see that you love one another with a pure heart fervently:
Καθαρίσαντες λοιπόν τας ψυχάς σας με την υπακοήν της αληθείας διά του Πνεύματος προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας,
23 Being born again, not of corruptible seed, but of incorruptible, by the word of God, which lives and stays for ever. (aiōn g165)
επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, διά του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα. (aiōn g165)
24 For all flesh is as grass, and all the glory of man as the flower of grass. The grass wither, and the flower thereof falls away:
Διότι Πάσα σαρξ είναι ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου. Εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν.
