Proverbs 18
1 He that separateth himself seeketh his own desire, and snarlest against all sound wisdom.
Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
2 A fool hath no delight in understanding, but only that his heart may lay itself bare.
Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
3 When the wicked cometh, there cometh also contempt, and with ignominy reproach.
Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
4 The words of a man's mouth are as deep waters; a flowing brook, a fountain of wisdom.
Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
5 It is not good to respect the person of the wicked, so as to turn aside the righteous in judgment.
Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
6 A fool's lips enter into contention, and his mouth calleth for strokes.
Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
7 A fool's mouth is his ruin, and his lips are the snare of his soul.
Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
8 The words of a whisperer are as dainty morsels, and they go down into the innermost parts of the belly.
Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
9 Even one that is slack in his work is brother to him that is a destroyer.
Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
10 The name of the LORD is a strong tower: the righteous runneth into it, and is set up on high.
Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
11 The rich man's wealth is his strong city, and as a high wall in his own conceit.
Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
12 Before destruction the heart of a man is haughty, and before honour goeth humility.
Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
13 He that giveth answer before he heareth, it is folly and confusion unto him.
Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
14 The spirit of a man will sustain his infirmity; but a broken spirit who can bear?
Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
15 The heart of the prudent getteth knowledge; and the ear of the wise seeketh knowledge.
Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
16 A man's gift maketh room for him, and bringeth him before great men.
Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
17 He that pleadeth his cause first seemeth just; but his neighbour cometh and searcheth him out.
Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
18 The lot causeth strife to cease, and parteth asunder the contentious.
Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
19 A brother offended is harder to be won than a strong city; and their contentions are like the bars of a castle.
Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
20 A man's belly shall be filled with the fruit of his mouth; with the increase of his lips shall he be satisfied.
Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
21 Death and life are in the power of the tongue; and they that indulge it shall eat the fruit thereof.
Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
22 Whoso findeth a wife findeth a great good, and obtaineth favour of the LORD.
Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
23 The poor useth entreaties; but the rich answereth impudently.
Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
24 There are friends that one hath to his own hurt; but there is a friend that sticketh closer than a brother.
Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
