Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what is come upon us; behold, and see our reproach.
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Our inheritance is turned unto strangers, our houses unto aliens.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 We are become orphans and fatherless, our mothers are as widows.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 We have drunk our water for money; our wood cometh to us for price.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 To our very necks we are pursued; we labour, and have no rest.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 We have given the hand to Egypt, and to Assyria, to have bread enough;
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Servants rule over us; there is none to deliver us out of their hand.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 We get our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Our skin is hot like an oven because of the burning heat of famine.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 They have ravished the women in Zion, the maidens in the cities of Judah.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Princes are hanged up by their hand; the faces of elders are not honoured.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 The young men have borne the mill, and the children have stumbled under the wood.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 The crown is fallen from our head; woe unto us! for we have sinned.
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 For this our heart is faint, for these things our eyes are dim;
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 For the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 Thou, O LORD, art enthroned for ever, Thy throne is from generation to generation.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Wherefore dost Thou forget us for ever, and forsake us so long time?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Turn Thou us unto Thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 Thou canst not have utterly rejected us, and be exceeding wroth against us!
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
