Job 11

1 Then answered Zophar the Naamathite, and said:

۱ و صوفر نعماتی در جواب گفت:

2 Should not the multitude of words be answered? And should a man full of talk be accounted right?

۲ «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

3 Thy boastings have made men hold their peace, and thou hast mocked, with none to make thee ashamed;

۳ آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

4 And thou hast said: 'My doctrine is pure, and I am clean in Thine eyes.'

۴ و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

5 But oh that God would speak, and open His lips against thee;

۵ و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

6 And that He would tell thee the secrets of wisdom, that sound wisdom is manifold! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.

۶ و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

7 Canst thou find out the deep things of God? Canst thou attain unto the purpose of the Almighty?

۷ آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

8 It is high as heaven; what canst thou do? Deeper than the nether-world; what canst thou know? (Sheol h7585)

۸ مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

9 The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.

۹ پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

10 If He pass by, and shut up, or gather in, then who can hinder Him?

۱۰ اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

11 For He knoweth base men; and when He seeth iniquity, will He not then consider it?

۱۱ زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

12 But an empty man will get understanding, when a wild ass's colt is born a man.

۱۲ ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

13 If thou set thy heart aright, and stretch out thy hands toward Him —

۱۳ اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

14 If iniquity be in thy hand, put it far away, and let not unrighteousness dwell in thy tents —

۱۴ اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

15 Surely then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear;

۱۵ پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

16 For thou shalt forget thy misery; thou shalt remember it as waters that are passed away;

۱۶ زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

17 And thy life shall be clearer than the noonday; though there be darkness, it shall be as the morning.

۱۷ و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

18 And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt look about thee, and shalt take thy rest in safety.

۱۸ و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

19 Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.

۱۹ و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

20 But the eyes of the wicked shall fail, and they shall have no way to flee, and their hope shall be the drooping of the soul.

۲۰ لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»