Luke 20
1 AND it came to pass, on one of those days, as he was teaching the people in the temple, and preaching the gospel, the chief priests and scribes with the elders came upon him,
I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,
2 and spake to him, saying, Tell us by what authority thou doest these things or who is he that giveth thee this authority?
I rzekli do niego, mówiąc: Powiedz nam, którą mocą to czynisz, albo kto jest ten, coć dał tę moc?
3 Then he answering said to them, I also will ask you one question; and resolve me:
A on odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jednę rzecz, a powiedzcie mi:
4 The baptism of John, was it from heaven, or of men?
Chrzest Jana byłli z nieba, czyli z ludzi?
5 And they reasoned among themselves, saying, If we reply, From heaven; he will say, Wherefore then did ye not believe him?
A oni myślili sami w sobie, mówiąc: Jeźli powiemy, z nieba, rzecze: Czemużeście mu tedy nie wierzyli?
6 But if we say, Of men; all the people will stone us: for they are persuaded that John was a prophet.
Jeźliż zasię rzeczemy, z ludzi, wszystek lud ukamionuje nas, ponieważ za pewne mają, że Jan jest prorokiem.
7 And they answered, We know not from whence.
I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd by był.
8 And Jesus said to them, Neither tell I you by what authority I do these things.
A Jezus im rzekł: I ja wam nie powiem, którą mocą to czynię.
9 Then he began to speak to the people this parable: A certain man planted a vineyard, and delivered it to husbandmen, and went abroad for a long while.
I począł do ludu mówić to podobieństwo: Człowiek niektóry nasadził winnicę, i najął ją winiarzom, i odjechał precz na czas niemały.
10 And at the season he sent to the husbandmen a servant, that they might give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat, and sent him away empty.
A czasu swego posłał sługę do onych winiarzy, aby mu dali z pożytku onej winnicy; ale oni winiarze ubiwszy go, odesłali próżnego.
11 And he again sent another servant: and him also they beat, and treating him with indignity, sent him away empty.
I posłał zasię drugiego sługę; ale oni i tego ubiwszy i zelżywszy, odesłali próżnego.
12 And he sent yet a third: and him they also wounded, and cast out.
I posłał zasię trzeciego; ale oni i tego zraniwszy, wyrzucili precz.
13 Then said the master of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: probably when they see him, they will shew him respect.
A tak rzekł Pan onej winnicy: Cóż uczynię? poślę syna mego miłego, snać gdy tego ujrzą, zawstydzą się.
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be our own.
Ale winiarze ujrzawszy go, rzekli między sobą, mówiąc: Tenci jest dziedzic; pójdźcie zabijmy go, aby nasze było dziedzictwo.
15 So casting him out of the vineyard, they slew him. What then will the master of the vineyard do with these men?
I wypchnąwszy go precz z winnicy, zabili. Cóż im tedy uczyni Pan onej winnicy?
16 He will come and destroy these husbandmen, and give the vineyard to others. And when they heard it, they said God forbid.
Przyjdzie, a potraci one winiarze, a winnicę odda innym. Co oni usłyszawszy, rzekli: Nie daj tego Boże!
17 Then he looked on them, and said, What is this then which is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
Lecz on spojrzawszy na nie, rzekł: Cóż tedy jest ono, co napisano: Kamień, który odrzucili budujący, ten się stał głową węgielną?
18 Every one who falleth upon this stone shall be broken to pieces; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.
Wszelki, który upadnie na ten kamień, roztrąci się, a na kogo by upadł, zetrze go.
19 And the chief priests and the scribes sought to lay hands on him at that time; and were afraid of the people: for they knew that he had spoken this parable against them.
I starali się przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby nań ręce wrzucili onejże godziny, ale się ludu bali; albowiem poznali, iż przeciwko nim wyrzekł to podobieństwo.
20 And watching him, they sent men they had suborned, who pretended that they were righteous persons, in order to lay hold of some word of his, that they might deliver him to the power and authority of the governor.
A tak podstrzegając go, posłali szpiegi, którzy zmyślali, jakoby byli sprawiedliwymi, aby go podchwycili w mowie jego, a potem aby go podali zwierzchności i w moc starościną.
21 And they asked him, saying, Master, we know that thou speakest and teachest rightly, and respectest no man’s person, but teachest the way of God in truth:
I pytali go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, ani przyjmujesz osób; ale drogi Bożej w prawdzie uczysz.
22 Is it lawful for us to pay tribute to Caesar, or not?
Godzili się nam dać czynsz cesarzowi, czyli nie?
23 Then he, aware of their crafty design, said unto them, Why tempt ye me?
Ale on obaczywszy chytrość ich, rzekł do nich: Czemuż mię kusicie?
24 Shew me a denarius. Whose image and inscription hath it? And they answering said, Caesar’s.
Ukażcie mi grosz; czyj ma obraz i napis? A odpowiadając rzekli: Cesarza.
25 Then said he to them, Pay therefore to Caesar the things which are Caesar’s, and to God the things which are God’s.
Zatem on im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.
26 And they were unable to lay hold of a single expression of his before the people: and marvelling at his answer, they were silenced.
I nie mogli go podchwycić w mowie jego przed ludem, a zadziwiwszy się odpowiedzi jego, umilknęli.
27 Then certain of the Sadducees, who contend that there is no resurrection, asked him,
A przyszedłszy niektórzy z Saduceuszów, (którzy przeczą i mówią, iż nie masz zmartwychwstania), pytali go,
28 saying, Master, Moses wrote for us, If a man’s brother die, having a wife, and he die childless, that his brother should take the wife, and raise up seed for his brother.
Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz nam napisał: Jeźliby komu brat umarł, mając żonę, a umarłby bez dziatek, aby brat jego pojął jego żonę, a wzbudził nasienie bratu swemu.
29 Now there were seven brothers: and the first taking a wife, died childless.
Było tedy siedm braci, z których pierwszy pojąwszy żonę, umarł bez dziatek.
30 And the second taking the wife, he also died childless.
I pojął wtóry onę żonę, a umarł i ten bez dziatek.
31 Then the third took her; and also all the seven in like manner: and left no children, and died.
Potem ją pojął i trzeci, także i oni wszyscy siedmiu, a nie zostawiwszy dziatek, pomarli.
32 And last of all died also the woman.
Po wszystkich też umarła i ona niewiasta.
33 In the resurrection therefore whose wife of them shall she be? for the seven had her to wife.
Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z nich ona będzie żoną, ponieważ siedmiu ich miało ją za żonę?
34 And Jesus in reply said to them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
Tedy odpowiadając, rzekł im Jezus: Synowie tego wieku żenią się i za mąż wydają. (aiōn g165)
35 but they who are counted worthy to attain to that world, and the resurrection of the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
Ale ci, którzy godni są, aby dostąpili onego wieku, i powstaną od umarłych, ani się żenić, ani za mąż dawać będą. (aiōn g165)
36 neither can they die any more: for they are like the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
Albowiem umierać więcej nie będą mogli; bo będą równi Aniołom, będąc synami Bożymi, gdyż są synami zmartwychwstania.
37 Now that the dead are raised, even Moses intimated at the bush, when he called the Lord, “the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.”
A iż umarli zmartwychwstaną, i Mojżesz pokazał przy onym krzaku, gdy zowie Pana Boga Bogiem Abrahamowym i Bogiem Izaakowym i Bogiem Jakóbowym.
38 Now God is not the God of the dead, but of the living: for all live with him.
A Bógci nie jest Bogiem umarłych, ale żywych; bo jemu wszyscy żyją.
39 Then some of the scribes addressing him said, Master, admirably hast thou spoken!
Tedy odpowiadając niektórzy z nauczonych w Piśmie, rzekli: Nauczycielu! dobrześ powiedział.
40 And after that they durst not put another question to him.
I nie śmieli go więcej o nic pytać.
41 Then he spake to them: How say they that the Messiah is the son of David?
I rzekł do nich: Jakoż powiadają, że Chrystus jest synem Dawidowym?
42 Yet David himself, in the book of Psalms, saith, “The Lord said unto my Lord, Sit down at my right hand,
A sam Dawid mówi w księgach Psalmów: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej
43 until I put thine enemies for a footstool of thy feet.”
Aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
44 David then calleth him Lord, and how then is he his son?
Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, i jakoż jest synem jego?
45 And whilst all the people were hearkening, he said to his disciples,
A gdy słuchał wszystek lud, rzekł uczniom swoim:
46 Beware of the scribes, who desire to walk about in trailing robes, and love salutations in the public places, and the principal seats in the synagogues, and the most honourable couch at suppers;
Strzeżcie się nauczonych w Piśmie, którzy chcą chodzić w szatach długich, i miłują pozdrawiania na rynkach i pierwsze stołki w bóżnicach, i pierwsze miejsca na wieczerzach;
47 who devour the houses of widows, and for a pretext make long prayers: these shall receive a more abundant punishment.
Którzy pożerają domy wdów, a to pod pokrywką długich modlitw: cić odniosą cięższy sąd.
