Luke 4
1 And Jesus, full of the Holy Ghost, returned from the Jordan and was led by the Spirit into the wilderness, tempted by the devil forty days.
Андин Әйса Муқәддәс Роһқа толуп, Иордан дәриясидин қайтип келип, Роһ тәрипидин чөл-баяванға елип берилди.
2 And He ate nothing during those days; and they having been completed, He afterward hungered.
У у йәрдә қириқ күн Иблис тәрипидин синалди. У бу күнләрдә һеч нәрсә йемиди. Күнләр аяқлашқанда, униң қосиғи таза ачқан еди.
3 And the devil said to Him, If thou art the Son of God, speak to this stone, in order that it may become bread.
Әнди Иблис униңға: — Сән әгәр Худаниң Оғли болсаң, мошу ташқа: «Нанға айлан!» дәп буйруғин — деди.
4 And Jesus responded to him, saying; It has been written, That man shall not live upon bread alone, but upon every word of God.
Әйса униңға җававән: — [Тәвратта]: «Инсан пәқәт нан биләнла әмәс, бәлки Худаниң һәр бир сөзи биләнму яшайду» дәп йезилған, — деди.
5 And the devil leading Him up, he showed Him all the kingdoms of the world in a moment of time.
Иблис йәнә уни егиз бир таққа башлап чиқип, бир дәқиқә ичидә дуниядики барлиқ дөләтләрни униңға көрсәтти.
6 And the devil said to Him, I will give all the authority and glories of these to thee: because it has been given unto me: and I give it to whom I may wish;
Иблис униңға: — Мән бу һакимийәтниң һәммисини вә униңға тәвә барлиқ шанушәвкәтләрни саңа тәқдим қилимән; чүнки булар маңа тапшурулған, мән уни кимгә беришни халисам, шуниңға беримән.
7 then if thou mayest worship before me all shall belong to thee.
Әгәр баш қоюп маңа сәҗдә қилсаң, буларниң һәммиси сениңки болиду, — деди.
8 And Jesus responding said to him; It has been written, Thou shalt worship the Lord thy God and Him only shalt thou serve.
Әйса униңға җавап берип: — [Тәвратта]: «Пәрвәрдигар Худайиңғила ибадәт қил, пәқәт Униңла қуллуғида бол!» дәп йезилған, — деди.
9 And he led Him into Jerusalem, and placed Him on a pinnacle of the temple, and said to Him, If thou art the Son of God cast thyself down from thence;
Андин Иблис уни Йерусалимға елип барди вә уни ибадәтханиниң әң егиз җайиға турғузуп: — Худаниң Оғли болсаң, өзүңни пәскә ташлап баққин!
10 for it has been written, That He will give His angels charge concerning thee, in order to guard thee,
Чүнки [Тәвратта]: «[Худа] Өз пәриштилиригә сени қоғдаш һәққидә әмир қилиду»;
11 and they will bear thee upon their hands, lest at any time thou mayest dash thy foot against a stone.
вә, «Путуңниң ташқа урулуп кәтмәслиги үчүн, улар сени қоллирида көтирип жүриду» дәп йезилған, — деди.
12 And Jesus responding said to him; That it has been said, Thou shalt not tempt the Lord thy God.
Әйса униңға: — «[Тәвратта]: «Пәрвәрдигар Худайиңни синиғучи болма!» дәпму йезилған, — деди.
13 And the devil having perfected every temptation, departed from Him for a season.
Иблис барлиқ синашларни ишлитип чиққандин кейин, уни вақтинчә ташлап кетип қалди.
14 And Jesus returned in the power of the spirit into Galilee. And the fame concerning Him went throughout the whole country.
Әйса Роһниң күч-қудрити ичидә Галилийә өлкисигә қайтип кәлди. Шуниң билән униң хәвәр-шөһрити әтраптики һәр бир жутларға тарқалди.
15 And He was teaching in their synagogues, being glorified by all.
У уларниң синагоглирида тәлим бергили турди вә уларниң улуқлашлириға сазавәр болди.
16 And He came into Nazareth, where He was brought up: and according to the custom to Him, He came into the synagogue on the Sabbath-day, and stood up to read.
У өзи беқип чоң қилинған жути Насарәткә келип, шабат күни адәттикидәк синагогқа кирди вә шундақла [муқәддәс язмиларни] оқушқа өрә турди
17 And the Book of Isaiah the prophet was given to Him; and having opened the book, He found the place where it was written,
вә Тәвраттики «Йәшая» дегән қисим униңға тапшурулди. У орам язмини ечип, муну сөзләр йезилған йәрни тепип оқуди:
18 The Spirit of the Lord is upon me, because He anointed me to preach the gospel to the poor: hath sent me to heal the brokenhearted, to proclaim deliverance to the captives, and sight to the blind, and to set at liberty them that are bruised,
— «Пәрвәрдигарниң Роһи мениң вуҗудумда, Чүнки У мени йоқсулларға хуш хәвәрләр йәткүзүшкә мәсиһ қилди. Тутқунларға азатлиқни, Вә корларға көрүш шипасини җакалашқа, Езилгәнләрни халас қилишқа, Пәрвәрдигарниң шапаәт көрситидиған жилини җакалашқа мени әвәтти».
19 to proclaim the acceptable year of the Lord.
20 And having closed the book, and giving it back to the officer, He sat down: and the eyes of all in the synagogue were fastened on Him.
У язмини түрүветип, синагог хизмәтчисигә қайтуруп берип, олтарди. Синагогта олтарғанларниң һәммисиниң көзлири униңға тикилип туратти.
21 And He began to say to them; This day has this Scripture been fulfilled in your ears.
У көпчиликкә: — Мана бу айәт бүгүн қулиқиңларға аңланғинида әмәлгә ашурулмақта, — деди.
22 And they all continued to witness to Him, and wonder at the words of grace proceeding out from His mouth: and say, Is not this the son of Joseph?
Һәммиси униң яхши гепини қилишип, униң ағзидин чиқиватқан шапаәтлик сөзлиригә һәйран қелишип: — Бу Йүсүпниң оғли әмәсму? — дейишти.
23 And He said to them, You truly speak to me this parable, Physician, heal thyself: so many things as we heard having been done in Capernaum, do also here in thy own country.
У уларға: — Шүбһисизки, силәр маңа «Әй тевип, авал өзүңни сақайт!» дегән тәмсилни кәлтүрүп, «Хәвәр тапқинимиздәк, Кәпәрнаһум шәһиридә немә ишлар йүз бәргән болса, мошу йәрдиму, өз жутуңдиму шуларни көрсәтмәмсән?» дәватисиләр, — деди.
24 And He said, Truly I say unto you, that no prophet is acceptable in his own country.
— Бирақ шуни силәргә бәрһәқ ейтип қояйки, һеч қандақ пәйғәмбәр өз жути тәрипидин қобул қилинған әмәс.
25 And in truth I say unto you, There were many widows in Israel in the days of Elijah. When the heaven was shut up three years and six months, how the famine was great over all the land;
Мән силәргә шу һәқиқәтни әслитимәнки, Иляс [пәйғәмбәр]ниң вақтида, асман уда үч жил алтә ай етилип, дәһшәтлик бир қәһәтчилик барлиқ зиминни басқанда, Исраилда нурғун тул аяллар бар еди;
26 and Elijah was sent to none of them, except to a widow woman in Sarepta of Sidon.
бирақ Иляс уларниң һеч қайсисиниң қешиға әмәс, бәлки Зидонниң Зарәфат шәһиридики бир тул аялниң қешиғила әвәтилгән.
27 And there were many lepers in Israel in the time of the prophet Elisha; and none of them were cleansed except Naaman the Syrian.
Вә [шуниңға охшаш], Елиша пәйғәмбәрниң вақтида, Исраилда мохо кесилигә гириптар болғанлар нурғун болсиму, лекин Сурийәлик Наамандин башқа, һеч қайсиси сақайтилған әмәс! — деди.
28 And all in the synagogue, hearing these things, were filled with wrath.
Синагогдикиләр бу сөзләрни аңлап, һәммиси қаттиқ ғәзәпләнди;
29 And rising up, they cast Him out of the city, and were leading Him to the brink of the mountain on which their city was built, to hurl Him down;
орнидин турушуп, уни шәһәрдин һайдап чиқирип, шу шәһәр җайлашқан тағниң левигә әчиқип, тик ярдин ташливәтмәкчи болушти.
30 and He having passed through the midst of them went away.
Лекин у уларниң арисидин бемалал өтүп, өз йолиға чиқип кәтти.
31 And He came down into Capernaum, a city of Galilee, And He was teaching them on the Sabbath.
У Галилийә өлкисиниң Кәпәрнаһум дегән бир шәһиригә чүшти, у йәрдә шабат күнлиридә хәлиққә тәлим берәтти.
32 And they were astonished at His teaching; because His word was with authority.
Улар униң тәлимигә һәйран қелишти, чүнки униң сөзи толиму нопузлуқ еди.
33 And in the synagogue there was a man having a spirit of an unclean demon, and he cried with a great voice,
Әнди синагогта напак җинниң роһи чаплашқан бир киши болуп, [униңдики җин] қаттиқ авазда:
34 saying, Let me alone; what is there to us and to thee, O Jesus the Nazarene? Hast thou come to destroy us? I know thee who thou art, the Holy One of God.
— Әй Насарәтлик Әйса, сениң биз билән немә кариң?! Бизни йоқатқили кәлдиңму? Мән сениң кимлигиңни билимән, Худаниң Муқәддәс Болғучисисән! — дәп товлап кәтти.
35 Jesus rebuked him, saying, Be silent and come out from him; and the demon having thrown him down in the midst came out from him, not having injured him.
Лекин Әйса җинға тәнбиһ берип: — Ағзиңни юм! Униңдин чиқ! — девиди, җин һелиқи адәмни халайиқ оттурисида жиқитиветип, униңдин чиқип кәтти. Лекин униңға һеч зәрәр йәткүзмиди.
36 And fear came upon them all, and they were talking together to one another, saying, What word is this? because with authority and power He commands the unclean spirits, and they come out.
Һәммәйлән буниңдин қаттиқ һәйран болушуп, бир-биригә: — Бу зади қандақ иш! У дәрвәқә һоқуқ вә қудрәт билән напак роһларға әмир қилсила, улар чиқип кетидикән, — дейишти.
37 And the report concerning Him was going out into every place in the surrounding country,
Шуниң билән униң хәвәр-шөһрити әтраптики һәр бир жутларға тарқалди.
38 Having arisen up from the synagogue, He came into the house of Simon. And the mother-in-law of Simon was afflicted with a great fever; and they asked Him concerning her.
Әйса синагогтин чиқип, Симонниң өйигә кирди. Лекин Симонниң қейинаниси еғир тәп кесили болуп қалған еди; улар Әйсадин униң һаҗитидин чиқишини өтүнди.
39 And He, standing over her, rebuked the fever; and dismissed it; and immediately, having stood up, she continued to minister unto them.
У аялниң бешида туруп, тәпкә тәнбиһ беривиди, тәп шуан униңдин кәтти. У дәрһал орнидин туруп, уларни күтүшкә башлиди.
40 And the sun having gone down, all so many as had people afflicted with various diseases continued to lead them to Him; and He having put His hands on each one of them, healed them.
Күн петиши биләнла, кишиләр һәр хил кесәлләргә гириптар болған йеқинлири болсила, уларни униң алдиға елип келишти. У уларға бир-бирләп қолини тәккүзүп, уларни сақайтти.
41 And the demons continued to go out from many, crying, and saying, Thou art the Christ, the Son of God. And rebuking them, He did not suffer them to speak, because they knew that He was the Christ.
Кишиләргә чаплашқан нурғун җинлар улардин чиқип: «Сән Худаниң Оғли!» дәп товлап кетәтти. Лекин у уларға тәнбиһ берип, сөз қилишиға йол қоймиди; чүнки улар униң Мәсиһ екәнлигини биләтти.
42 And it being day, having come out, He departed into a desert place: and the multitudes continued to seek Him; and they came unto Him, and they constrained Him not to depart from them.
Күн чиқиши билән, у шәһәрдин чиқип, пинһан бир җайға кәтти. Бирақ топ-топ халайиқ уни издәп жүрәтти; улар уни тапқанда алдиға келип, уни аримизда қалсун дәп кетишидин тосмақчи болушти.
43 And He said to them, That, it behooveth me to preach the gospel of the kingdom of God to many other cities: because unto this I have been sent.
Лекин у уларға: — Худаниң падишалиғиниң хуш хәвирини башқа шәһәр-йезиларғиму йәткүзүшүм керәк; чүнки мән дәл бу ишқа әвәтилгәнмән, — деди.
44 And He was preaching in the synagogues of Galilee.
Шуниң билән у Галилийәдики синагогларда тәлим берип жүривәрди.
