Job 7
1 Is there not an appointed time to man vpon earth? and are not his dayes as the dayes of an hyreling?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 As a seruant longeth for the shadowe, and as an hyreling looketh for the ende of his worke,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 So haue I had as an inheritance the moneths of vanitie, and painefull nights haue bene appointed vnto me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 If I layed me downe, I sayde, When shall I arise? and measuring the euening I am euen full with tossing to and from vnto the dawning of the day.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh is clothed with wormes and filthinesse of the dust: my skinne is rent, and become horrible.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My dayes are swifter then a weauers shittle, and they are spent without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Remember that my life is but a wind, and that mine eye shall not returne to see pleasure.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 The eye that hath seene me, shall see me no more: thine eyes are vpon me, and I shall be no longer.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 As the cloude vanisheth and goeth away, so he that goeth downe to the graue, shall come vp no more. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He shall returne no more to his house, neither shall his place knowe him any more.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Therefore I will not spare my mouth, but will speake in the trouble of my spirite, and muse in the bitternesse of my minde.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Am I a sea or a whalefish, that thou keepest me in warde?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I say, My couch shall relieue me, and my bed shall bring comfort in my meditation,
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Then fearest thou me with dreames, and astonishest me with visions.
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Therefore my soule chuseth rather to be strangled and to die, then to be in my bones.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I abhorre it, I shall not liue alway: spare me then, for my dayes are but vanitie.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What is man, that thou doest magnifie him, and that thou settest thine heart vpon him?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 And doest visite him euery morning, and tryest him euery moment?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Howe long will it be yer thou depart from me? thou wilt not let me alone whiles I may swallowe my spettle.
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 I haue sinned, what shall I do vnto thee? O thou preseruer of me, why hast thou set me as a marke against thee, so that I am a burden vnto my selfe?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 And why doest thou not pardon my trespasse? and take away mine iniquitie? for nowe shall I sleepe in the dust, and if thou seekest me in the morning, I shall not be found.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
