Job 29
1 So Iob proceeded and continued his parable, saying,
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 Oh that I were as in times past, when God preserued me!
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 When his light shined vpon mine head: and when by his light I walked thorowe the darkenesse,
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 As I was in the dayes of my youth: when Gods prouidence was vpon my tabernacle:
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 When the almightie was yet with me, and my children round about me.
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 When I washed my pathes with butter, and when the rocke powred me out riuers of oyle:
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 When I went out to the gate, euen to the iudgement seat, and when I caused them to prepare my seate in the streete.
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 The yong men saw me, and hid themselues, and the aged arose, and stood vp.
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 The princes stayed talke, and layde their hand on their mouth.
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 The voyce of princes was hidde, and their tongue cleaued to the roofe of their mouth.
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 And when the eare heard me, it blessed me: and when the eye sawe me, it gaue witnesse to me.
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 For I deliuered the poore that cryed, and the fatherlesse, and him that had none to helpe him.
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 The blessing of him that was ready to perish, came vpon me, and I caused the widowes heart to reioyce.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 I put on iustice, and it couered me: my iudgement was as a robe, and a crowne.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 I was the eyes to the blinde, and I was the feete to the lame.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 I was a father vnto the poore, and when I knewe not the cause, I sought it out diligently.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 I brake also the chawes of the vnrighteous man, and pluckt the praye out of his teeth.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 Then I sayde, I shall die in my nest, and I shall multiplie my dayes as the sand.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 For my roote is spread out by the water, and the dewe shall lye vpon my branche.
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 My glory shall renue towarde me, and my bowe shall be restored in mine hand.
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 Vnto me men gaue eare, and wayted, and helde their tongue at my counsell.
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 After my wordes they replied not, and my talke dropped vpon them.
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 And they wayted for me, as for the raine, and they opened their mouth as for the latter rayne.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 If I laughed on them, they beleeued it not: neither did they cause the light of my countenance to fall.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 I appoynted out their way, and did sit as chiefe, and dwelt as a King in the army, and like him that comforteth the mourners.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
