Job 29
1 So Iob proceeded and continued his parable, saying,
| ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت: |
2 Oh that I were as in times past, when God preserued me!
| ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود |
3 When his light shined vpon mine head: and when by his light I walked thorowe the darkenesse,
| و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم! |
4 As I was in the dayes of my youth: when Gods prouidence was vpon my tabernacle:
| بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم. |
5 When the almightie was yet with me, and my children round about me.
| خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند. |
6 When I washed my pathes with butter, and when the rocke powred me out riuers of oyle:
| من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد! |
7 When I went out to the gate, euen to the iudgement seat, and when I caused them to prepare my seate in the streete.
| در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم. |
8 The yong men saw me, and hid themselues, and the aged arose, and stood vp.
| جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند، |
9 The princes stayed talke, and layde their hand on their mouth.
| ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند |
10 The voyce of princes was hidde, and their tongue cleaued to the roofe of their mouth.
| و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند. |
11 And when the eare heard me, it blessed me: and when the eye sawe me, it gaue witnesse to me.
| هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛ |
12 For I deliuered the poore that cryed, and the fatherlesse, and him that had none to helpe him.
| زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم. |
13 The blessing of him that was ready to perish, came vpon me, and I caused the widowes heart to reioyce.
| کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود. |
14 I put on iustice, and it couered me: my iudgement was as a robe, and a crowne.
| هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من. |
15 I was the eyes to the blinde, and I was the feete to the lame.
| برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛ |
16 I was a father vnto the poore, and when I knewe not the cause, I sought it out diligently.
| برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم. |
17 I brake also the chawes of the vnrighteous man, and pluckt the praye out of his teeth.
| دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم. |
18 Then I sayde, I shall die in my nest, and I shall multiplie my dayes as the sand.
| در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد. |
19 For my roote is spread out by the water, and the dewe shall lye vpon my branche.
| زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد. |
20 My glory shall renue towarde me, and my bowe shall be restored in mine hand.
| پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت. |
21 Vnto me men gaue eare, and wayted, and helde their tongue at my counsell.
| همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند. |
22 After my wordes they replied not, and my talke dropped vpon them.
| پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود. |
23 And they wayted for me, as for the raine, and they opened their mouth as for the latter rayne.
| آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند. |
24 If I laughed on them, they beleeued it not: neither did they cause the light of my countenance to fall.
| وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم. |
25 I appoynted out their way, and did sit as chiefe, and dwelt as a King in the army, and like him that comforteth the mourners.
| مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم. |
